των Renaud Barret & Florent de la Tullaye

"Κάποτε κοιμόμουν σε χαρτόκουτα. Η καλή τύχη με χτύπησε και αγόρασα ένα στρώμα. Μπορεί να συμβεί και σε σένα, σ’ εκείνον, σ’ αυτούς. Ένας άνθρωπος ποτέ δεν τελειώνει. Η τύχη μπορεί να σε χτυπήσει κάθε στιγμή". Στίχοι από το τραγούδι Tonkara (Cardboard)

Οι Staff Benda Bilili είναι μία μπάντα που αποτελείται από παραπληγικούς μουσικούς του δρόμου, οι οποίοι αναμειγνύουν στη μουσική τους στοιχεία από την κουβανέζικη ρούμπα, τη rhythm 'n' blues και τη reggae, με φωνητικά που άλλοτε απηχούν κουβανέζικα night clubs και άλλοτε τον ίδιο τον Νονό της Soul. Οι Staff Benda Bilili είναι τέσσερις τραγουδιστές-κιθαρίστες κι ένας προικισμένος 17χρονος με το δικό του μουσικό όργανο, ένα είδος λαούτου που σχεδίασε και κατασκεύασε ο ίδιος. Τα μέλη της μπάντας είναι ο Ρίκι, αρχηγός τους και ιδρυτικό μέλος της μπάντας, ο Κόκο που έχει 7 παιδιά και επιστρέφει στο σπίτι, μόνο όταν έχει πολλά χρήματα. Ο Τεό που έχει ως είδωλό του τον Τζέιμς Μπράουν και ο Ρότζερ, ο 17χρονος πρώην shegue, τον οποίο υιοθέτησε ο Ρίκι πριν από πολλά χρόνια. Όλα τα όργανα της μπάντας είναι αυτοσχέδια, εκτός από την πλαστική καρέκλα που χρησιμοποιεί στα ντραμς του ο ντράμερ της μπάντας. Οι Staff Benda Bilili θεωρούν πως είναι αυθεντικοί ρεπόρτερ που καταγράφουν στους στίχους και στη μουσική τους όλα τα στιγμιότυπα της ζωής στην Κινσάσα, ενώ παράλληλα δείχνουν τον δρόμο στους συντοπίτες τους με τραγούδια εμπνευσμένα από την καθημερινότητά τους.
Οι σκηνοθέτες σημειώνουν: "Δυνατά συναισθήματα, το πάθος για τη μουσική που ενώνει, αλλά και η δύναμη της θέλησης μιας παρέας παραπληγικών από την Κινσάσα συνθέτουν μια συγκλονιστική ιστορία, κατάθεση ψυχής από ανθρώπους που δεν αποδέχονται τη μοίρα τους, αλλά βρίσκουν το δρόμο τους και πραγματώνουν τα όνειρά τους.
Η ιστορία τους έγινε ταινία και οι δημιουργοί της λένε πως με την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ «Tres tres fort» η φήμη της μπάντας των παραπληγικών της Κινσάσα με τα αυτοσχέδια όργανα άρχισε να εξαπλώνεται με ταχύτητα. Δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο συνέρρεαν να καλύψουν τις εμφανίσεις τους, ώσπου το 2009 ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία τους. Το 2004 ο Κόκο έλεγε χαριτολογώντας «θα γίνουμε οι πιο διάσημοι ανάπηροι σε όλη την Αφρική», τέσσερα χρόνια μετά τραγουδούσε σε ένα φημισμένο Φεστιβάλ Μουσικής της Γαλλίας μπροστά σε χιλιάδες κόσμου του στίχους του τραγουδιού του: «… ποτέ δεν είναι αργά». Το θαύμα είχε συμβεί! Κάθε μύθος, λένε οι δημιουργοί, έχει τη σκοτεινή του πλευρά. Εμείς αποκαλύπτουμε στην ταινία το χάος πίσω από το έπος. Αυτή η μπάντα του δρόμου ζει το όνειρό της ξεκινώντας από την καρδιά της Αφρικής: μία από τις πιο τραυματισμένες πόλεις της. Η καρδιά της ταινίας είναι η ζωή της μπάντας μέσα στους δρόμους. Ο αγώνας τους, η τρελή ελπίδα των ανθρώπων που κοιμούνται σε χαρτόκουτα: παιδιά των δρόμων, καλόκαρδοι κλέφτες, γυναίκες του αγοραίου έρωτα, πρόσφυγες και ανάπηροι ζητιάνοι. Ένας κόσμος γεμάτος ανθρωπιά, εφευρετικότητα και χιούμορ που η μουσική των Staff Benda Bilili είναι το προσωπικό τους θαύμα.
Η ταινία δεν είναι ένα μουσικό φιλμ, είναι μια ταινία για τους απόβλητους μιας κοινωνίας που αψηφούν το σύστημα που τους στιγματίζει. Η μουσική συνοδεύει κάθε σκηνή από τη ζωή της μπάντας και τη συμπληρώνει αριστουργηματικά. Καθώς η επιτυχία της μπάντας μεγαλώνει, οι άνθρωποι του δρόμου εμπνέονται από αυτήν, ενώνονται μεταξύ τους και ξανακερδίζουν τη χαμένη τους πίστη. Για όλους τους «χαμένους» της ζωής, οι Staff Benda Bilili γίνονται οι εκπρόσωποί τους στον κόσμο. Από τους δρόμους της Κινσάσα, στα πιο hype clubs της Κοπεγχάγης και από εκεί στις σκηνές τους κόσμου, η ανάπηρη Οδύσσεια των Benda Bilili καταρρίπτει όλα τα κλισέ για τους ανάπηρους και μίζερους του κόσμου και ωθεί όλους μας στον προβληματισμό για τα δικά μας όρια και τη δυνατότητα μας να ανταπεξέλθουμε σε οποιαδήποτε δυσκολία. "

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)