«Από τότε που έγινα 14 χρονών έτρεχα. Δεν ξέρω αν έτρεχα προς κάπου, ή αν έτρεχα από κάπου. Όμως πάντα πήγαινα πέρα από τα σύνορα. Σ' όλη μου τη ζωή. Έτσι νομίζω ότι διασκεδάζω: με το ταξίδι. Ίσως αυτή είναι μια θεματική του έργου μου.»
Οι περισσότεροι, φαντάζομαι, θα έχουν δει την ταινία “Ο Ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές” με τον Τζακ Νίκολσον και την Τζέσικα Λανγκ. Αλλά δεν συνεργάστηκε μόνο με τον Τζακ Νίκολσον και την Τζέσικα Λανγκ, αλλά και με την Κάρεν Μπλακ, την Έλεν Μπέρστιν, τον Τζεφ Μπρίτζες, την Σάλι Φιλντ, την Ατζέλικα Χιούστον, την Τερέζα Ράσελ, την Ντέμπρα Γουίνγκερ, τον Ντένις Χόπερ, την Τζένιφερ Λόπεζ. τον Μάικλ Κέιν, τον Σάμουελ Τζάκσον, την Μίλα Γιόβοβιτς, για να μην αναφέρω και τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
Αλλά δεν έχουν σημασία τόσο και μόνο τα ονόματα. Εκείνο που έχει σημασία είναι ίσως η πορεία μιας ολόκληρης ζωής που όξυνε το βλέμμα του, το βλέμμα του κινηματογραφιστή. Σ' ένα ταξίδι που ξεκίνησε στα 16 – 17 του, παίζοντας σε μια ορχήστρα στο Μεξικό, μετά να γράφει διηγήματα σε περιθωριακά περιοδικά, στην στρατιωτική του θητεία να κάνει τον DJ στον αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό του Τόκιο, κάπου να εργάζεται ως καβαλάρης σε ροντέο, να σπουδάζει φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο κι έπειτα να γράφει και να σκηνοθετεί για την τηλεόραση.
Κάπου εκεί θα γίνει συμπαραγωγός της καλτ ταινίας “Easy Rider” που θα του δώσει την ευκαιρία ν' αρχίσει να σκηνοθετεί τις δικές του ταινίες από το 1968, μεταξύ των οποίων την ταινία “Πέντε εύκολα κομμάτια”, “Ο Ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές”, “Διαβολική Χήρα”, “Διαμάντια και Αίμα” για να φτάσει στα 67 του χρόνια να σκηνοθετεί και να παίζει σε μια ταινία μικρού μήκους γερμανικής παραγωγής με θέμα... το καλλιτεχνικό πορνό! Να παίζει δηλαδή το παιχνίδι του κινηματογράφου πάλι από την αρχή.
Και πάντα μ' εκείνη την ιδιαίτερη ματιά του που ακτινογραφεί τους χαρακτήρες στα βαθύτερα κίνητρα και συναισθήματά τους, ακόμη και στις στιγμές του πιο έντονου ερωτικού τους πάθους, κάνοντας έτσι τις εικόνες να μιλούν από μόνες τους: με την εκφραστικότητα των βλεμμάτων και των σωμάτων να λειτουργεί με ελάχιστα λόγια ή μες στη σιωπή. Όπως ξέρει να παρατηρεί πρόσωπα και πράγματα μόνο ένας έμπειρος ταξιδευτής.
Σωτήρης Ζήκος
