Η Λουκία Αλαβάνου (γεν.1979, Αθήνα) είναι εικαστικός και καλλιτέχνις Κινούμενης εικόνας. Επί του παρόντος ζει και εργάζεται ανάμεσα στο Βέλγιο και την Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία το 2005 στο Royal College of Art στο Λονδίνο, με υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση, υπό την επιτήρηση του Βρετανού εικαστικού John Stezaker. Κέρδισε το βραβείο ΔΕΣΤΕ το 2007, ενώ το 2008 προτάθηκε για το Paul Hamlyn Award για visual καλλιτέχνες.

Bananaland
Ελλάδα, Ισημερινός 2017, 17΄
Το υλικό που γυρίστηκε στο Νότιο Εκουαδόρ, συρραμμένο με αποσπάσματα από αμερικανικά παιδικά ντοκιμαντέρ της δεκαετίας του '50 σχετικά με την προέλευση της «μπανάνας» και άλλες προπαγανδιστικές πηγές, είναι τα σημείο εκκίνησης αυτού του αμφίσημου φιλμ που στοχεύει να επαναδιατυπώσει μια επώδυνη αφήγηση. Μέρος του υλικού γυρίστηκε στο μουσείο διοράματος του Guayaquil, όπου οι αγρότες συχνά απεικονίζονται μέσα από μια δυτική, αποικιοκρατική οπτική, ως ηρωοποιημένοι μάρτυρες.

Kiss Forever
Ελλάδα 2010, 3΄
«Ανατολικά» και «δυτικά» στοιχεία είναι ανάγλυφα σε μια αρχειακή φωτογραφία γάμου ενός μουσουλμανικού ζευγαριού στο Λονδίνο –στην οποία βασίζεται το βίντεο–, σχηματίζoντας μια χορογραφία κυνηγιού που αμφισβητεί τη στερεοτυπική φαντασίωση του γάμου ως «ιδανικής ένωσης».

Merciful, Wonderful
συν-σκηνοθεσία με τη Cecilia Jardemar
Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία 2013, 5΄
Έχοντας ως αφετηρία ένα από τα πιο ισχυρά σύμβολα του νέου ελληνικού κράτους, η ταινία εξετάζει την απόσταση ανάμεσα στην έκσταση και στην πτώση. Καθώς το μοντάζ ξύνει την επιφάνεια της ιερής εικόνας της Παναγίας στην Τήνο, αποκαλύπτει το εύθραυστο πρόσωπο που κρύβεται πίσω από στρώσεις του πολιτισμού.

Put Your Loving Hand Out
Ελλάδα 2009, 5΄
Μια σύνθεση από ανδρικά και γυναικεία χέρια του σινεμά, τα οποία δεν αγγίζονται ποτέ. Εικόνες «σκηνών» και σκηνικών αντικειμένων γίνονται φόντο για χέρια που αναπαριστούν το σπάσιμο των δεσμών του γάμου, τη βία ή τις δήθεν προσπάθειές τους να ενωθούν.

The Green Room
Ελλάδα 2016, 5΄
Η στερεοσκοπική ταινία τύπου κολάζ αποτελείται από πλάνα μιας κυρίας σε πράσινη οθόνη γυρισμένα από την ίδια τη δημιουργό και «ντεκουπέ» εσωτερικούς χώρους βικτοριανών οικιών από πλάνα αρχείου. Ένας διάλογος ανάμεσα στο άτομο που είναι «ξένο/φιλοξενούμενο» και σε αυτό που «κατέχει τη γη» παραπλανά και χειραγωγεί τον θεατή.
Οι θεατές θα μπορούν να παρακολουθήσουν τη στερεοσκοπική ταινία με τη χρήση ειδικών γυαλιών που θα τους δοθούν πριν την προβολή.

Wishing Well
Ελλάδα 2005, 4΄
Μια επανα-κινούμενη εικόνα από θραύσματα επιδραστικών, ιστορικών κινουμένων σχεδίων της Disney –γνωστών για την ελαφρότητα τους–, αποκτούν έναν διαφορετικό, πιο σκοτεινό τόνο. Καθώς η Χιονάτη τραγουδά προσμένοντας τον αγαπημένο της, τα σημάδια της θνητότητας πολλαπλασιάζονται γύρω της, θαρρείς και ο αληθινός ορίζοντας των προσδοκιών της δεν ήταν παρά τα κρανία και σκελετοί που εισβάλλουν στο κάδρο.

(δ.τ.)