του Abel Ferrara

Παρόλο την αυτοβιογραφική της διάσταση, ή μάλλον εξαιτίας αυτής, η ταινία του Abel Ferrara βυθίζει τον θεατή της στο γεμάτο άγχη, ανασφάλειες, αμφιβολίες και ανισορροπίες ψυχικό και συναισθηματικό σύμπαν ενός άνδρα.
Ο Tommaso –το ρόλο υποδύεται ο σταθερός τα τελευταία χρόνια συνεργάτης του σκηνοθέτη Willem Dafoe - είναι ένας ιταλικής καταγωγής αμερικάνος σκηνοθέτης που ζει στη Ρώμη. Παρόλο που η πρώτη του νεότητα έχει παρέλθει προ πολλού, είναι πατέρας μιας 3χρονης παντρεμένος με μια νεαρή γυναίκα. Τα οικογενειακά βάρη δεν αποσπούν την προσοχή του  από τις προσπάθειες του να τελειώσει το σενάριο της νέας του ταινίας. Η διδασκαλία σε μια σχολή υποκριτικής και η ενασχόλησή του με τη γιόγκα διανθίζουν το ρωμαϊκό καλοκαίρι του. Ωστόσο, η ζωή του διαθέτει μια σκοτεινή διάσταση: την τακτική του παρουσία στις συγκεντρώσεις των Ανωνύμων Αλκοολικών. Πρώην εξαρτημένος από το αλκοόλ και  άλλες ουσίες, ο Tommaso μοιάζει συχνά να βιώνει μια ισορροπία του τρόμου.
Η αυτοβιογραφική διάσταση της ταινίας είναι έντονη, όχι μόνο λόγω της παρουσίας του alter ego του σκηνοθέτη Willem Dafoe ή της παρουσίας της συζύγου και 3χρονης κόρης του στις αντίστοιχους ρόλους (Cristina Chiriac και Anna Ferrara). Η ίδια η σκιαγράφηση του κεντρικού χαρακτήρα και τα βάρη που αυτός σηκώνει είναι οικεία για όποιον γνωρίζει τα πάθη του σκηνοθέτη. Παρόλα όμως αυτά η ταινία διαθέτει ένα φωτεινό τόνο, ίσως λόγω του μεσογειακού φωτός που μοιάζει να διαπερνά τον κεντρικό χαρακτήρα.
Διαδραματιζόμενη ουσιαστικά σε δύο διακριτικούς τόπους -τη φωτεινή Ρώμη με την οικογενειακή καθημερινότητα και το σκοτάδι της νύχτας, ένα σύμπαν από μόνο του- η ταινία αναπτύσσεται ως μια ακροβασία πάνω σε μια λεπτή γραμμή: ο Tommaso προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα πάθη του παρελθόντος και σε μια νέα αρχή που κάνει στην προσωπική του ζωή. Και είναι η αίσθηση της ασταθούς ισορροπίας που τροφοδοτεί με συναισθήματα αγωνίας την αφήγηση.
Ο τόπος που πυροδοτεί τις αστάθειες των συναισθημάτων και της ψυχής είναι ένας χώρος εξομολόγησης: η μισοφωτισμένη αίθουσα που διεξάγονται οι συνεδρίες των Ανωνύμων Αλκοολικών. Είναι ο εξομολογητικός και εκ βαθέων λόγος του πρωταγωνιστή και των συμμετεχόντων που ανοίγει τις πύλες ενός εσώτερου σύμπαντος και εισβάλλει ορμητικά: Ο άνδρας και οι επιθυμίες του, οι πόθοι και τα πάθη του, οι ανασφάλειες, οι φόβοι, οι φαντασιώσεις του. Η πατρικότητα και οι ευθύνες της, οι δυσκολίες της συνύπαρξης, οι μεταβολές στο σκηνικό της οικογενειακής ζωής: τα άγχη που προκαλούνται μοιάζουν να προτρέπουν την επιστροφή στην πρότερα κατάσταση ενός βίου γεμάτου «αμαρτίες».  Εντέλει ό,τι αφηγείται η ταινία είναι η περιπέτεια μιας ζωής ενός άνδρα: τη διαρκή αναζήτηση μιας ισορροπίας στα συναισθήματα και τη ψυχή, την αβέβαιη στην έκβασή της πάλη με τους δαίμονες της ψυχής…

Δημήτρης Μπάμπας