(Μανταρίνια)
του Zaza Urushadze

Μια αντιπολεμική ταινία που στο κέντρο της έχει τις περιπλοκές ενός πολέμου και το πως αυτός αντανακλάται στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η αφήγηση,μέσα απο μια ιστορία που διαδραματίζεται πέρα απο την πρώτη γραμμή του πολέμου, διευρευνά το πως οι οι βαρβαρότητες και οι σκληρές πραγματικότητες του πολέμου αντικατοπτρίζονται στην έννοια του ανθρωπισμού.
Κεντρικός ήρωας είναι ένας Εσθονός καλλιεργητής μανταρινιών, ο οποίος μέσα στο πόλεμο της Αμπχαζίας του 1992, περιθάλπει δύο βαριά τραυματισμένους από αντίπαλα στρατόπεδα. Ο ένας μισθοφόρος Τσετσένος και ο άλλος Γεωργιανός. Η συμβίωση κάτω από την στέγη του γενναιόδωρου Εσθονού θα τους κάνει να καταλάβουν ότι περισσότερα πράγματα τους ενώνουν, παρά τους χωρίζουν.
Ο Ivo Felt, παραγωγός της ταινίας, δηλώνει: «Καταρχάς είναι μια πολύ ανθρώπινη ταινία. Είναι ένα δράμα που έχει να κάνει με το πως να παραμένεις άνθρωπος σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και συγκυρίες. Ο πόλεμος είναι μόνο στο φόντο της ιστορίας μας. Πρόκειται για τον πόλεμο της Αμπχαζίας, το 1992. Η δράση όμως που παρουσιάζεται στο φιλμ, μπορεί να αφορά κάθε πόλεμο και όχι μόνο τον συγκεκριμένο».
Ο  Zaza Urushadze, σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: « Ο Ivo παραμένει ανθρώπινος. Διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τον άνθρωπο από τα ζώα - επιείκεια, την προθυμία να συγχωρήσει και να κατανοήσει, την ανοχή, την ευαισθησία και την ενσυναίσθηση. Δεν αισθάνεται ζήλια και παραμένει ένας άνθρωπος δυνατός στο πνεύμα και το νου, παρ 'όλες τις περιστάσεις. Και είναι αυτό που είναι η ταινία: η ανθρωπιά. Μπορούμε εύκολα να ξεχάσουμε, να αρνηθούμε τον εαυτό μας, να επιτρέψουμε  σε άλλους να μας χειραγωγήσουν, κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι και καμμια μεγάλη υπόθεση. Μπορούμε εύκολα να ξεχάσουμε  ότι είμαστε όλοι άνθρωποι. Μπορούμε να είμαστε διαφορετικής προέλευσης, από διαφορετικά κράτη, με διαφορετική πίστη, αλλά είμαστε όλοι άνθρωποι. Αυτό είναι το κύριο μήνυμα της ταινίας μου - ότι θα πρέπει να θυμόμαστε το πιο σημαντικό πράγμα: να παραμείνουμε άνθρωποι».   

Σ,