Μια νέα διοργάνωση στη Ρώμη απειλεί την πρωτοκαθεδρία του αρχαιότερου φεστιβάλ
Του Μιχαλη Δημοπουλου
Σε μια εποχή όπου ο κινηματογράφος αντιμετωπίζει το μέλλον του με δέος και αβεβαιότητα, όπου η βαρεία βιομηχανία του Χόλιγουντ οπισθοχωρεί αμυντικά, μειώνοντας τον όγκο της παραγωγής της και εφαρμόζοντας λιτότητα και περιορισμούς ως αντίδοτο στην επερχόμενη κρίση (μείζον σύμπτωμα: η απόλυση τού πιο ακριβοπληρωμένου σταρ, του Τομ Κρουζ από την Παραμάουντ), η σφοδρή πολεμική που ξέσπασε πολύ πριν ανοίξουν οι πύλες της 63ης Μόστρας της Βενετίας, με αφορμή την επικείμενη «Fiera di Roma» (13-21 Oκτωβρίου) που λανσάρει με τυμπανοκρουσίες ο πολιτικός παράγων της Αριστεράς και δήμαρχος της πόλης Βάλτερ Βελτρόνι, μοιάζει παράταιρη.
Αποδεικνύει, όμως, συγχρόνως, τον τεράστιο ρόλο που παίζουν, όλο και περισσότερο, τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ, οι εκδηλώσεις που προάγουν και γιορτάζουν την υπόθεση κινηματογράφο, ώστε να συντηρείται ακόμα, στην παραδοσιακή της μορφή, η φλόγα αυτή η οποία, τον περασμένο αιώνα, γέμισε χαρά και συγκίνηση τις καρδιές όλου του κόσμου.
Μπροστά στην επέλαση της φιλόδοξης Ρώμης, οι σημερινοί στυλοβάτες της Μόστρας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Ο διευθυντής της, Μάρκο Μίλερ, και ο Ντάβιντε Κροφ, πρόεδρος της Μπιενάλε, δηλώνουν ότι, σε τόσο κοντινή απόσταση, το νέο φεστιβάλ της Ρώμης δεν μπορεί παρά να τους ανταγωνιστεί και, σαφώς, να επισκιάσει το αρχαιότερο φεστιβάλ στον κόσμο, αυτό με το μεγαλύτερο κύρος και την επιβλητική του ακτινοβολία. Πίσω, όμως, από τη διαμάχη αυτή κρύβονται και πολιτικές σκοπιμότητες και τοπικές αγκυλώσεις. Η πλούσια Βενετία δεν δείχνει ιδιαίτερο ζήλο στη στήριξη της εκδήλωσής της, εμφανίζεται φειδωλή στα κονδύλια για την ενίσχυση των υποδομών και αναβάλει συνέχεια την ανέγερση του νέου και λειτουργικού «Παλέ ντε Φεστιβάλ» του οποίου το αρχιτεκτονικό σχέδιο έχει ήδη εγκριθεί εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον. Αντίθετα, ο δήμαρχος της Ρώμης ποντάρει πολλά -και επικοινωνιακά- στην ανάδειξη της ιταλικής πρωτεύουσας ως κινηματογραφική μεγαλούπολη. Διαθέτει τις υπερσύγχρονες αίθουσες του νέου «Οντιτόριουμ» (κάτι σαν το Μέγαρο Μουσικής της), τη νοσταλγία της Ντόλτσε Βίτα και της Βία Βένετο, έναν αξιοσημείωτο προϋπολογισμό (της τάξης των 12 εκατ. Ευρώ) και το μεγαλεπήβολο σχέδιο μιας ετήσιας γιορτής σε όλη την πόλη με αγορά και θέαμα, με το κοινό να συμμετέχει έμπρακτα και τα σχολεία να συμβάλουν στο μεγάλο ταξίδι στη μαγεία του σινεμά. Σε προχθεσινή του δήλωση ο υπουργός Πολιτισμού, Φραντσέσκο Ρουτέλι, στην προσπάθεια του να κατευνάσει τα πνεύματα, τόνισε ότι καλό θα ήταν για όλους το νέο Φεστιβάλ της Ρώμης να αλλάξει στο μέλλον τις ημερομηνίες του.
Φέτος, η Μόστρα άνοιξε το πρόγραμμά του με την αναμενόμενη τελευταία δημιουργία του Μπράιαν Ντε Πάλμα «Μαύρη Ντάλια». Βασισμένη στο εκθαμβωτικά πληθωρικό και μπαρόκ αστυνομικό μυθιστόρημα του Τζέιμς Ελροϊ, η ταινία του Ντε Πάλμα αναβιώνει με επιτυχία (χάρη στη υπέροχη φωτογραφία του Ζίγκμοντ και την θαυμάσια δουλειά του Ντάντε Φερέτι, σκηνογράφου του Φελίνι, του Παζολίνι, του Σκορσέζε και πολλών άλλων) το μεταπολεμικό Λος Αντζελες, όπου ένα αποτρόπαιο έγκλημα -ανεξιχνίαστο στην πραγματικότητα- συντάραξε την κοινή γνώμη. Το πτώμα μιας νεαρής κοπέλας, κομμένο στα δύο και αδειασμένο από τα βασικά του όργανα είναι το μυθοπλαστικό μακάβριο έναυσμα για την έρευνα δύο επιθεωρητών που θα τους οδηγήσει στα σκοτεινά μονοπάτια της ξέφρενης μεγαλούπολης του χρήματος, του σεξ και της διαφθοράς, αλλά και στα άδυτα της ψυχής τους. Ιδεοληψίες, διχασμένες προσωπικότητες, αμφίρροπες καταστάσεις, ατμόσφαιρα φιλμ νουάρ, χιτσκοκικές βιρτουόζικες κινήσεις της μηχανής, όλο το γνώριμο θεματικό και στυλιστικό οπλοστάσιο του Ντε Πάλμα έχει επιστρατευτεί μόνο που ο θεατής πρέπει τελικά να νιώθει «μπουκωμένος» από την ευλαβική πιστότητα του σεναρίου (σχεδόν κατά γράμμα, λείπει μόνο όλο το επεισόδιο στο Μεξικό) στο βιβλίο του Ελροϊ: οι άφθονες ανατροπές, οι μυθοπλαστικοί ελιγμοί, οι απροσδόκητες περιστροφές του Ελροϊ μοιάζουν να έχουν άβολα «στριμωχθεί» σε μια ταινία μόλις δύο ορών. Χλωμοί οι Τζος Χάρτνετ και Ααρον Εκχαρτ, ουδέτερη η Σκάρλετ Γιόχανσον, αντίθετα η Χίλαρι Σουόνκ ως ακόλαστη μοιραία γυναίκα κλέβει την παράσταση.
H KAΘHMEPINH 02-09-06
