(ένας διάλογος στο Facebook)

Maria Gavala
2 Απριλίου στις 11:54 π.μ.
"ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ". Όποιος ισχυριστεί πως ο νεαρός Ξαβιέ Ντολάν δεν έχει μεγάλο ταλέντο (ταλέντα ίσως) θα ήταν άδικος. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερο. Νομίζω όμως ότι για να φτιάξει πολύ καλή ταινία θα πρέπει να πάψει να είναι τόσο φιγουρατζής.Και να σταματήσει να φλερτάρει με διάφορα ετερόκλητα κινηματογραφικά είδη. Άλλο φλερτ, άλλο αληθινός και δυνατός έρωτας. Το "Αγνωστο κορίτσι" των Νταρντέν, με την απλότητα, καθαρότητα και μεστότητά του νομίζω πως στέκει, υπερήφανα, στον αντίποδα και κερδίζει πόντους σε όλα τα σημεία. Κι ύστερα, επειδή άκουσα διθυράμβους για τις ερμηνείες. Η Ναταλί Μπάιγ παίζει μπουλβάρ. Ο Βενσάν Κασέλ κάνει ό,τι και στο "Μίσος" του Κασοβίτς, αρκετά ξεθυμασμένα. Την Μαριόν Κοτιγιάρ την είδαμε στην προηγούμενη ταινία των αδελφών Νταρντέν να χειρίζεται πολύ πιο ώριμα και με σιγουριά τον ρόλο της. Ο Γκασπάρ Ουλιέλ είναι ίδιος κι απαράλλαχτος από την αρχή ως το τέλος της ταινίας, ερμηνεύει τον ρόλο με το ίδιο, μονότονο, κλαμένο, υγρό βλέμμα (η καλύτερη ως τώρα ερμηνεία του είναι στους " Αυτοί που έχουν χαθεί" του Αντρέ Τεσινέ). Εξαίρεση, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί η Λεά Σεϊντού που κατάφερε, άλλη μια φορά, να αποδεσμεύσει όλο αυτό το εκρηκτικό "αγριμίστικο" φορτίο που κουβαλάει μέσα της (μεγάλη ελπίδα του σινεμά η ύπαρξή της, αρκεί να μη σπαταλιέται από δω κι από κει). Όσο για τα μεγάλα βραβεία, ε! αναγκαία είναι κι αυτά... Δεν μπορείς να τους δώσεις και πολύ μεγάλη σημασία.

Layia Giourgou
28 χρονών είναι Μαρια αν δεν ψάξει τωρα, πότε? Εγώ παντως απο την πρωτη μεχρι το τελευταιο του ταινια τις ίδιες εμμονές ( χωρίς εμμονές ο καλλιτέχνης δεν φτιαχνει κόσμο...) διακρίνω.
Maria Gavala
Λάγια, "όλοι με μια ιδέα δουλεύουμε", δεν το λέω εγώ, ο Ζαν Ρενουάρ το είπε. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και οι εμμονές, στην τέχνη, είναι ευλογία! Ας ψάξει όσο θέλει, μόνο καλό θα του κάνει...

Τάσος Γουδέλης
Α μπράβο. Κι αυτή η κατάχρηση των κοντινών...Νόμιζε ότι έτσι θα ενισχύσει την εσωτερικότητα των καταστάσεων...

Layia Giourgou
Ναι, γιατι δεν τα κατάφερε?

Maria Komninos
Διαφωνω ειναι μεγαλο ταλεντο και η σκηνοθεσια του θυμιζει τον πρωιμο Κασσαβετη. Η τεχνικη και η φωτογραφια Βαν Καρβαι.
Maria Gavala
Μαρία, χρεωστώ κάποιες εξηγήσεις: ο "φίλος" μας ο Ξαβιέ κορυφώνει δραματικές σκηνές με ντε κρεσέντο ( ένα κλισέ) ποπ μουσική, διαρρηγνύει εξίσου φορτισμένες δραματικά σκηνές με φλας μπακ (εξίσου κοινότοπο) πνιγμένα στην αχλή του χασίς, όπου η έφηβη αδελφούλα δείχνει στον αδελφούλη τα απόκρυφά της, αποδίδει τη δυσλειτουργικότητα της οικογένειας με γκαρίλες και γκρίνια (εύκολος τρόπος), έτσι χάνουμε και τη γλύκα της απορίας γιατί τόσα χρόνια ο ήρωας έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, ποντάρει στο διαρκές γκρο πλαν για να αποδώσει τις ψυχολογικές καταστάσεις, αλλά πόσα συναισθήματα και πόσα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα μπορούν να βγουν με αυτό τον τρόπο; Μόνο τα έκπληκτα μάτια της Κοτιγιάρ απολαμβάνουμε έτσι. Οι διάλογοι δεν αρκούν. Ουσιαστικά δεν διευθύνει τους ηθοποιούς του. Ό, τι θέλει ο καθένας κάνει. Αυτό που είναι το πλεονέκτημά του, ο κινητήριος μοχλός του, ο ναρκισσισμός του, μετατρέπεται σε μειονέκτημα διότι του ξεφεύγει το μέτρο. Δεν ξέρω, εκτός Ελλάδος τον λένε "μεγαλομανή" [megalo]. Εγώ νομίζω πως δεν έχει βρει ακόμα τον δικό του κινηματογραφικό βηματισμό. Όσο για τον Καρ-γουάι, άλλη περίπτωση: είναι από τη φύση του κατακερματισμένος, ένα σύμπαν από αισθαντικές ψηφίδες, και καλεί τον θεατή να συναρμολογήσει το παζλ, υπό το άγρυπνο βλέμμα του σκηνοθέτη. Διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, νομίζω. Φιλιά!

* Η Μαρία Γαβαλά /Maria Gavala είναι σκηνοθέτις, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου.

* Η Λάγια Γιούργου /Layia Giourgou είναι σκηνοθέτις.

* Ο Τάσος Γουδέλης είναι συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου.

* Η Μαρία Κομνηνού / Maria Komninos είναι Γενική Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου της Ταινιοθήκης και Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας & Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.