Επιλέγοντας να σκηνοθετήσει την ταινία Confessions of a Dangerous Mind, ο George Clooney έγινε ένας ακόμα ηθοποιός που περνά από την άλλη πλευρά της κινηματογραφικής κάμερας. Βασισμένο στην αυτοβιογραφία του τηλεπαρουσιαστή Chuck Barris και εκτεινόμενο χρονικά σε τρεις δεκαετίες, το σενάριο ήταν γεμάτο προκλήσεις για τον άπειρο σκηνοθέτη.
Στις γραμμές που ακολουθούν ο George Clooney αφηγείται το πώς αντιμετώπισε αυτές τις προκλήσεις. Αναφέρεται επίσης στην προσωπική του σχέση με την ιστορία που κινηματογράφησε και τέλος απαντά στην ερώτηση αν υπήρξαν αληθινά ή φανταστικά τα γεγονότα που αφηγείται η ταινία…..

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Όχι, η σκηνοθεσία δεν ήταν που επιζητούσα να κάνω. Δεν καθόμουν στο πλατό παρατηρώντας, γι' αυτό το λόγο. Έδινα πάντα προσοχή σ' αυτά που συνέβαιναν, και βρισκόμουν στο πλατό γιατί μ' άρεσε. Ως ηθοποιός προσπαθούσα επί χρόνια να βρεθώ σ' ένα πλατό, έτσι όταν τα κατάφερα μ' άρεσε να βρίσκομαι σ' αυτό. Δεν πήγαινα στο trailer μου. Επίσης, όπως ξέρεις είμαι από το Κεντάκι και εκεί προσπαθούμε να βρισκόμαστε μακριά από trailer. Δεν είναι για μας το trailer ένα σύμβολο status. Έτσι παρατηρούσα και πρόσεχα αυτά που συνέβαιναν στα πλατό των ταινιών που συμμετείχα. Όμως αυτή την ταινία δεν την σκηνοθέτησα γιατί ήθελα να σκηνοθετήσω. Την σκηνοθέτησα γιατί η παραγωγή της είχε διαλυθεί τόσες πολλές φορές, που ποτέ δεν θα ολοκληρώνονταν.
(...…) Πριν έξι χρόνια με προσέγγισαν γι' αυτή τη ταινία, σαν ηθοποιό για τον ίδιο ρόλο που τελικά έπαιξα.
(…...) Σκέφτηκα ότι αν συμμετείχα ως σκηνοθέτης και κατάφερνα να φέρω τον καθένα συντελεστή με κόστος όχι ακριβό, τότε θα μπορούσα να ολοκληρώσω την ταινία.
(…...) Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου παρουσίαζε ένα τηλεπαιχνίδι που λεγόταν "The Money Maze". (σ.τ.μ. ο πατέρας του George Clooney, Nick υπήρξε πολυ γνωστός τηλεοπτικός δημοσιογράφος, με δικό του σόου στην αμερικάνικη τηλεόραση όπου ο George έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε ηλικία 5 χρονών). Ήξερα πως ήταν τα σκηνικά. Έδειξα στο υπεύθυνο πώς να κατασκευάσει τις κάρτες. Επιπλέον είχα κάποια γνώση για τις παγίδες της φήμης. Μεγάλωσα μέσα σ' ένα τέτοιο χώρο, ήξερα πως ήταν, πως μύριζε. Έτσι θεώρησα ότι ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία
(...) Καταρχάς αν ξεκινήσεις να κάνεις κάτι, καλύτερα είναι να το κάνεις με ένα πολύ καλό σενάριο. δεν είχε για μένα κανένα νόημα να πω "Λοιπόν, πρόκειται να μάθω. Θα δοκιμάσω να σκηνοθετήσω ένα μέτριο σενάριο". Μπορείς πολύ καλά να δουλέψεις σαν σκηνοθέτης για πρώτη φορά με το καλύτερο σενάριο. έχω το καλύτερο διευθυντή φωτογραφίας, έχω το καλύτερο μοτέρ, έχω τον καλύτερο υπεύθυνο ήχου, ο σεναριογράφος είναι καλύτερος. Έχω όλους αυτούς τους ανθρώπους, κάλεσα όλους του φίλους και γνωστούς μου να δουλέψουν σ' αυτή την ταινία. Σκέφτηκα "Γιατί να μην εργαστώ με τους καλύτερους συνεργάτες που μπορώ να βρω;"

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Ξεκινήσαμε -εγώ και ο διευθυντής φωτογραφίας Tom Sigel -με τη χρωματική παλέτα της ταινίας. Για να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο είπαμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θυμούνται πράγματα μέσο των ταινιών. Δεν θυμάμαι την δεκαετία του 50, ξέρω όμως εκείνα τα χρόνια μέσω του Technicolor. (σ.τ.μ. Το Technicolor είναι τύπος έγχρωμου φιλμ). Όχι το Technicolor όπως ήταν όταν γυρίστηκε, αλλά όπως είναι τώρα, όπως αλλοιώθηκε από τον χρόνο. Έτσι αρχίσαμε να συγκεντρώνουμε παλιές ταινίες και παλιά τεύχη του περιοδικού LIFE κοιτώντας τα χρώματα που έχουν αλλοιωθεί. Ξεκινώντας προσπαθήσαμε να βάψουμε όλα τα σκηνικά και τους ηθοποιούς, τον καθένα, με διαφορετικά χρώματα έτσι ώστε να μπορέσουμε να αλλοιώσουμε συγκεκριμένα χρώματα και μετά, αργότερα, να τα ξαναβάψουμε. Εστιάσαμε σ' αυτό για την δεκαετία του 50.
Για την δεκαετία του 60 εστιάσαμε στα διάφορα είδη φακών της κάμερας. Ζουμ και τα λοιπά. Όταν βλέπεις ένα γουέστερν της δεκαετίας του 60, ξαφνικά βλέπεις τους φακούς να κινούνται σαν τρελοί. Αυτό σου θυμίζει την δεκαετία του 60.
Κινηματογραφήσαμε όλη την δεκαετία του 70, με την κάμερα στο χέρι. Θεωρήσαμε ότι αυτό θυμίζει την άγρια αίσθηση της κάμερας στο χέρι αλλά και την παρουσία της στο δωμάτιο.

ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΨΕΜΑΤΑ;
Δεν νομίζω ότι έχει σημασία (αν είναι αληθινή ή επινοημένη η ιστορία). Για μένα ήταν σημαντικό να μην κάνω αυτή την ερώτηση όταν συνάντησα τον Chuck Barris (σ.τ.μ. στη αυτοβιογραφία του οποίου βασίζεται η ταινία). Θεωρώ ότι θα δεσμευόμουν αν τον ρωτούσα. Ήθελα να είμαι ικανός να αφηγηθώ την ιστορία, είτε είναι αληθινή ή ψεύτικη. Ήθελα να μπορώ να πω ότι η ιστορία είναι πραγματικά σαγηνευτική, και κάποιος τόσο πετυχημένος όσο ο Chuck Barris αισθάνθηκε την ανάγκη να την γράψει. Έτσι αισθάνθηκα ότι ήταν σημαντικό να μην ξέρω την απάντηση. Έχω γνώμη και κατά κάποιο τρόπο την εκθέτω στην ταινία.

(δηλώσεις του George Clooney στο site romanticmovies.About.com).