Οι καινοτομίες τους, το ιδιαίτερο χιούμορ τους και η εφευρετικότητά τους επαναπροσδιόρισαν τον όρο κωμωδία και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο γράφονταν και γυρίζονταν κωμωδίες από εκεί και πέρα. Πολλοί κριτικοί (και όχι μόνο) παρομοιάζουν την προσφορά και την επιρροή των Monty Python στην κωμωδία με τη σημαντικότητα και το αντίκτυπο των Beatles στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.
Οι «Monty Python» σχηματίστηκαν τη δεκαετία του ’60 από τους Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones και Michael Palin. Για αρκετά χρόνια τα έξι μέλη δούλευαν για λογαριασμό της τηλεόρασης του BBC γράφοντας και παίζοντας. Λίγο πριν το «Flying Circus», o Τζον Κλιζ και ο Γκρέιαμ Τσάπμαν είχαν μόλις τελειώσει το σόου «At last the 1948 Show», ενώ οι Ερικ Αϊντλ, Μάικλ Πέιλιν, Γκρέιαμ Τσάπμαν και Τέρι Τζόουνς μαζί με τον μοναδικό Αμερικανό της παρέας, τον Τέρι Γκίλιαμ, είχαν ετοιμάσει το «Do not adjust your set», ένα πρόγραμμα για παιδιά.
Το 1969 συνεργάστηκαν όλοι μαζί ως μια ομάδα και έστησαν το σόου «Monty Python’s Flying Circus», μια παραγωγή βασισμένη σε σατιρικά σκετς. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε τον Οκτώβριο του ’69 και άλλαξε τα δεδομένα στη βρετανική τηλεόραση, καταρρίπτοντας κάθε συντηρητική αντίληψη με ένα μοναδικό αναρχικό χιούμορ που ξέφυγε πολύ γρήγορα εκτός συνόρων, γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία. Οι ευφυέστατοι και προκλητικοί entertainers έθεσαν νέα θεμέλια στην κωμωδία, αλλάζοντας όχι μόνο την αντιμετώπισή της από τον μέσο θεατή αλλά ταυτόχρονα και τον τρόπο σκέψης του.
Το «Ιπτάμενο Τσίρκο των Μόντι Πάιθον» ολοκληρώθηκε το 1974, ύστερα από τέσσερις σεζόν επιτυχίας και 45 συνολικά επεισόδια, όπου σχεδόν τίποτε δεν απαγορευόταν μέσα στα πλαίσια μιας κοντρολαρισμένης αναρχίας, κάτι τελείως καινούργιο για ένα μέσο όπως η τηλεόραση. Αναρωτιέσαι σήμερα τι δεν άφησαν όρθιο και απάντηση δεν βρίσκεις. Η σάτιρά τους δεν άφησε τίποτα όρθιο, άγγιξε τολμηρά και στα ίσα την πολιτική, τη γραφειοκρατία, την οικογένεια, τη θρησκεία, ιστορικά πρόσωπα, καθημερινές καταστάσεις απλών ανθρώπων και πάνω απ' όλα την υποκρισία μιας παρηκμασμένης αυτοκρατορίας που ζούσε ακόμη κάτω από τη σκιά του ξεπερασμένου παρελθόντος της.
Μετά το τέλος της σειράς, ακολούθησαν πέντε ταινίες με την ίδια σατιρική διάθεση, το ίδιο αυθεντικό ύφος και το ίδιο καυστικό, ακραίο χιούμορ. Ο κινηματογράφος βοήθησε πολύ στην εξάπλωση και παγκοσμιοποίηση του φαινομένου «Monty Python», καθώς, αντίθετα με τη σειρά που δεν παιζόταν παντού, οι ταινίες προβάλλονταν σε όλον τον κόσμο. Οι «Pythons» απέκτησαν εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς για πολλούς λόγους: στάθηκαν απέναντι στο κατεστημένο διακωμωδώντας το όσο ελάχιστοι στο παρελθόν, έσπασαν στερεότυπα στην έννοια της διασκέδασης και του γέλιου, δεν έγιναν ποτέ «ντίβες», αλλά αντίθετα, παραμένοντας συνεχώς απλοί και εμπνευσμένοι, δεν έπαψαν ποτέ να μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει πάντοτε να κοιτάζουμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής…
Τα σπουδαιότερα έργα τους είναι:
• «Monty Python’s Flying Circus» (τηλεοπτική σειρά του BBC, 1969-1974)
• «And now for something completely different» (ταινία με σκετς από το Ιπτάμενο Τσίρκο, 1971)
• «Monty Python and the Holy Grail» (ταινία που σατιρίζει τον μύθο του βασιλιά Αρθούρου, 1975)
Η ομάδα των Monty Python, στην μεγάλου μήκους ταινία, το Holy Grail, αναλαμβάνει να κατακρεουργήσει τον θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής (Ελεεινής ) Τραπέζης, στην αναζήτησή τους για το Άγιο Δισκοπότηρο.
Οι Python, γνωστοί ήδη, στην Αγγλία για το καυστικό και γκροτέσκο χιούμορ τους, με το οποίο σχολιάζουν τα κακώς κείμενα και τις ανόητες συνήθειες της Βρετανικής κοινωνίας, από τη σειρά Flying Circus στο BBC, καταπιάνονται με τη Μεσαιωνική παράδοση. Διακωμωδώντας τα σκληρά μεσαιωνικά χρόνια και τους μύθους που τα ακολουθούν, την εποχή του 10ου Αιώνα μ.Χ, αποδεικνύουν περίτρανα, ότι τότε τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα απ' ότι είναι τώρα.
• «Monty Python’s Life of Brian» (ταινία που σατιρίζει την εποχή του Χριστού, 1979)
Καταδικασμένο απ’ την εκκλησία, απορριπτέο ως βλάσφημο από τους θεολόγους και απαγορευμένο ανά τη Βρετανία –και όχι μόνο- , το «ρυπαρό φιλμάκι» για τον Υιό του Θεού δια χειρός Monty Python είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών. Αλλά το «Ένας προφήτης μα τι προφήτης», είναι και μια από τις πιο αστείες και δημοφιλής ταινίες όλων των εποχών. Στην ταινία του 1979, ο Graham Chapman παίζει τον Brian, ένα δύσμοιρο αθώο κάτοικο των Ιερών Τόπων, που φέρει μια ύποπτη ομοιότητα με τον Ιησού Χριστό. Μετά από 1-2 συναντήσεις με τα ευσεβή πλήθη, που δεν σηκώνουν αντιρρήσεις, περνιέται για τον Μεσσία, ένα ατυχές γεγονός που, αναμενόμενα, καταλήγει σε δάκρυα, ξεσπάσματα οργής και, τελικώς, στη σταύρωση.
Το αποτέλεσμα είναι μια άκρως ασεβής σάτιρα πάνω στην θρησκεία και τη δημιουργία μύθων, στο οποίο η περίεργη συνήθεια των Βρετανών να υποδύονται γυναικείους ρόλους υποστηριζόταν μόνο από τα υπερμεγέθη ενδύματα και τις τσιριχτές φωνές.
Ο Roger Ebert στην εφημερίδα Chicago Times γράφει: «Ο Stanley Kauffman λέει ότι ο Ιησούς θ’ απολάμβανε αυτή την ταινία, μιας και είχε αίσθηση του χιούμορ, πράγμα που αποδεικνύεται με τα λογοπαίγνια του μέσα στη Βίβλο. Αυτό φτάνει για τους εκπροσώπους των καθιερωμένων θρησκειών που καταδικάζουν την ταινία ως βλάσφημη. Όπως πολύ σωστά σχολιάζει ο Kauffman, το Life of Brian, δεν χλευάζει τη ζωή του Ιησού, αλλά διασκεδάζει τη ζωή του Brian, που γεννήθηκε την ίδια μέρα αλλά στο διπλανό σταύλο.
Η ταινία δείχνει τον Ιησού μόνο δυο φορές, μία στη φάτνη ιδανικά φωτισμένο και τη δεύτερη φορά σ’ ένα κήρυγμα του, όπου ακούμε τον Brian, που βρίσκεται στις πίσω σειρές, να παραπονιέται: «Δεν ακούω τίποτα, τί λέει; Οι Έλληνες θα κληρονομήσουν τη Γη; Μακάριοι οι τυράδες;» Το Life of Brian είναι περισσότερο ταινία παρά βιβλικό έπος: Έχει μεν τις ρίζες της στα αναρίθμητα βιβλικά έπη, αλλά είναι μια ταινία καταστάσεων, παρεξηγήσεων και αιώνιων ερωτημάτων, πάνω στο θέμα της θρησκείας. Μια εμπνευσμένη φιλόδοξη παραγωγή.»
• «Monty Python live at the Hollywood Bowl» (ταινία από ζωντανή εμφάνισή τους, όπου παίζουν τα καλύτερά τους σκετς, 1982)
• «Monty Python’s the meaning of life» (ταινία με συλλογή από σκετς για το νόημα της ζωής, 1983)
Εκτός από το «Flying Circus» και τις 5 κινηματογραφικές ταινίες, οι Monty Python έχουν εκδώσει βιβλία, έχουν ηχογραφήσει δίσκους, έχουν παρουσιάσει θεατρικές παραστάσεις και έχουν δημιουργήσει αναρίθμητες σειρές για την τηλεόραση. Από το 1983, όταν και χώρισαν, ακολούθησαν σόλο καριέρες με επίσης μεγάλη επιτυχία, κυρίως στο σινεμά.

(πηγή δελτίο τύπου)