(Το οπλοστάσιο)
του Aleksandr Dovzhenko
1914. Η φτώχεια και η δυστυχία βασιλεύει παντού στην επαρχία της Ουκρανίας: η σοδειά είναι ανύπαρκτη, άνθρωποι και ζώα πεθαίνουν από την πείνα και στα χαρακώματα του πολέμου οι στρατιώτες εξεγείρονται και εγκαταλείπουν τις θέσεις τους. Ένα τρένο που μεταφέρει στρατιώτες εκτροχιάζεται και ανάμεσα στους επιζώντες είναι και ο Τιμόχ, ένας νεαρός χωρικός που πηγαίνει στο Κίεβο. Στην πόλη επικρατεί μεγάλος αναβρασμός, αναταραχή και επαναστατικό κλίμα. Οι εθνικιστές διαδηλώνουν οπλισμένοι και έτοιμοι για όλα, ενώ οι Μπολσεβίκοι οργανώνονται στο Αρσενάλ (Οπλοστάσιο) και η σύγκρουση ανάμεσά τους δεν θ’ αργήσει να ξεσπάσει. Όμως οι αντεπαναστατικές δυνάμεις είναι πιο ισχυρές, κυριαρχούν και η εξέγερση καταστέλλεται. Ο ήρωας συλλαμβάνεται και οδηγείται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά τη στιγμή που δέχεται τα πυρά, οι σφαίρες περνούν μέσα από το σώμα του χωρίς να τον αγγίξουν και η ταινία ξαφνικά απογειώνεται στη σφαίρα του μύθου και της ποιητικής αλληγορίας, αποκτώντας μια επική διάσταση. Το Αρσενάλ του Ντοβζένκο είναι ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα της κινηματογραφικής ρωσικής πρωτοπορίας και καθώς αποδεσμεύεται από κάθε χωροχρονικό περιορισμό, υιοθετεί την συνειρμική ροή του ονείρων και τη μαγεία της φαντασίας και όχι της λογικής ακολουθίας και της αλληλουχίας των γεγονότων. Με μεγάλη λυρική ένταση, επική πνοή και με τους μεσότιτλους -εν είδει ποιητικών στοχασμών- να παίζουν σημαντικό ρόλο στην αφηγηματική δομή του, το Αρσενάλ είναι μια από τις σημαντικότερες και πιο ρηξικέλευθες αισθητικά και υφολογικά ταινίες του βωβού Σοβιετικού κινηματογράφου.
Με τους: Semyon Svashenko, Amvrosi Buchma, Georgi Khorkov
(δελτίο τύπου Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης)
