του Vittorio De Sica

Ο Ουμπέρτο Ντομένικο Φεράρι είναι ένας ηλικιωμένος  δημόσιος υπάλληλος  που ζει από μια πενιχρή σύνταξη σ΄ ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο μαζί με το σκυλάκι του, τον Φλικ. Η σπιτονοικοκυρά του Αντόνια, μια κακόψυχη γυναίκα απειλεί να τον πετάξει έξω από το σπίτι κάθε φορά που αργεί να της πληρώσει το νοίκι. Μόνη του παρηγοριά στις ατέλειωτες, θλιβερές, μοναχικές μέρες του, είναι η καλόκαρδη υπηρέτρια της πανσιόν Μαρία, μια αφελής και άμυαλη κοπέλα, η οποία όμως τον νοιάζεται. Όταν κάποια στιγμή αναγκάζεται να  νοσηλευτεί στο νοσοκομείο,  η Αντόνια βρίσκει ευκαιρία και του παίρνει το δωμάτιο. Εκείνος, καθώς δεν μπορεί να βρει τα χρήματα για να μπορέσει να το ξαναπάρει πίσω, αρχίζει να σκέφτεται το απονενοημένο διάβημα, αλλά Φλικ έχει διαφορετική «γνώμη»…  

Ο Umberto Eco σημειώνει για την τανία: "Το Ουμπέρτο Ντ. μού φαίνεται ταινία που ζει ισορροπώντας ανάμεσα σε δύο κόσμους, ανάμεσα σε δύο εποχές του κινηματογράφου μας. Αλλ' αυτό το συνειδητοποίησα πριν από μέρες, όταν εκείνες που την εποχή της εμφάνισής του έμοιαζαν (και γίνονταν αισθητές σαν) ανεπίλυτες ασάφειες, μου φαίνονταν σαν γόνιμα προμηνύματα. Σήμερα, οι δύο ψυχές του Ουμπέρτο Ντ. φαίνονται να σμίγουν και να εναρμονίζονται, αλλά εκείνη την εποχή θα πρέπει να προκάλεσαν μια αίσθηση ξενισμού."


(δ.τ.)