του Orson Welles

Στη Σκοτία του 11ου αιώνα, ο ευγενής Μάκβεθ, οδηγημένος από τη φιλόδοξη γυναίκα του και απ' την ίδια τη μοίρα, αποφασίζει να διαπράξει προδοσία, με σκοπό να γίνει βασιλιάς.
Πρόκειται για το γνωστό έργο του Σαίξπηρ, σε μια πρωτότυπη κινηματογραφική διασκευή, από τον Ορσον Γουέλς, ο οποίος συμπύκνωσε υπερβολικά τη δράση, αναδεικνύοντας τη βαρβαρότητα του αγγλικού μεσαίωνα. Ο Γουέλς γύρισε την ταινία με τον πενιχρό προϋπολογισμό των 65.000 δολαρίων, έχοντας στη διάθεσή του μόνο 20 μέρες γυρισμάτων. Υστερα από πρόβες 4 μηνών προχώρησε στο εγχείρημα, χρησιμοποιώντας ένα φτωχότατο ντεκόρ από χαρτόνι και βαμμένο γύψο. .
Ο Μάρτιν Σκορσέζε δηλώνει για την ταινία: "Αυτή ήταν η πρώτη ταινία του Γουελς που είδα ποτέ στην τηλεόραση. Τη γύρισε μέσα σε 27 ημέρες. Ηταν διαφορετική από οποιονδήποτε "Μάκβεθ" είχε δει μέχρι τότε. Ηταν περισσότερο σινεμά παρά θέατρο. Ο,τι έκανε ο Γουελς ήταν ένα μεγάλο ρίσκο."
Ο Όρσον Γουέλς δηλώνει: "Η δουλειά μου αντανακλά την εύθυμη τρέλα, την αβεβαιότητα, την έλλειψη σταθερότητας, το μείγμα κίνησης και έντασης που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας. Ο κινηματογράφος οφείλει να εκφράσει όλα αυτά τα πράγματα. Όταν ο κινηματογράφος θέλει να είναι τέχνη, πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα κινηματογράφος, κι όχι κακέκτυπη μίμηση άλλου λογοτεχνικού μέσου. Ο κινηματογράφος είναι ακόμα πολύ νεαρός, και θα ήταν αστείος ο ισχυρισμός ότι δεν είναι δυνατόν να προωθηθεί."
Το δελτίο τύπου για την ταινία αναφέρει: "Το, άγριο, πανέμορφο, αλλά εν τέλει αφιλόξενο και πάντα έρημο από ανθρώπους, σκοτσέζικο τοπίο αποτυπώνει την καρδιά των πρωταγωνιστών του. Υγρή από πόθο, λαχτάρα και επιθυμίες, στεγνή όμως από ελπίδα, αγάπη και πίστη.
Από το πιο πλούσιο σε μονολόγους έργο του μεγάλου Άγγλου δραματουργού, ο Ουέλς δημιούργησε ηθελημένα ένα ψυχολογικό δράμα. Πολλοί μονόλογοι έχουν μετατραπεί σε εσωτερικούς μονολόγους του Μάκβεθ. Δεν εμφανίζονται πλέον σαν μετάνοια ενός καλού ανθρώπου που έχει τύψεις αλλά σαν σταθμοί της μάχης της συνείδησης με το ασυνείδητο.
Πολλά στοιχεία της ταινίας θυμίζουν τον "Πολίτη Κέιν": ο πύργος θυμίζει το Ξαναντού, ο Μάκβεθ δεν είναι παρά ένας πρόδρομος του Τσαρλς Φόστερ Κέιν. Η μεγάλη ομοιότητα αυτών των δύο προσώπων είναι η άρρηκτη σύνδεση μεταξύ ανθρώπινου μεγαλείου και τραγικότητας. Το μεγαλείο για τον Ουέλς δεν βρίσκεται στις ηρωικές πράξεις, αλλά στη μοναξιά και στην καταστροφή. Το μεγαλείο βρίσκεται στην αποτυχία."

(δ.τ.)