του Fritz Lang

Μια νεαρή (Lil Dagover) τρομοκρατείται όταν ο αρραβωνιαστικός της (Walter Janssen) οδηγείται από την αδυσώπητη φιγούρα του Θανάτου (Bernhard Goetzke) στην ανυπαρξία. Ωστόσο, ίσως κουρασμένος από το ατελείωτο καθήκον του, ο Θάνατος τής προσφέρει μια συμφωνία: να μεταφέρει αυτήν και τον αγαπημένο της σε εναλλακτικές πραγματικότητες - την Περσία, τη Βενετία του 15ου αιώνα και την Κίνα - στην οποία να  ζήσουν με άλλες προσωπικότητες, ερωτευμένες και σε κίνδυνο. Αν μπορεί να σώσει τη ζωή του αγαπημένου της, σε οποιαδήποτε από αυτές τις τρεις πραγματικότητες, ο Θάνατος δεν θα πάρει τον αγαπημένο της.
Ο Fritz Lang δηλώνει: "Οι ταινίες μου δείχνουν τη μάχη του ατόμου ενάντια στις συνθήκες -αυτόν τον αιώνιο προβληματισμό των αρχαίων Ελλήνων- τη μάχη ενάντια στους θεούς, τη μάχη του Προμηθέα. Με τον ίδιο τρόπο σήμερα μαχόμαστε νόμους, πολεμάμε τα πρέπει που δεν μας φαίνονται ούτε καλά ούτε δίκαια για την εποχή μας… Πάντα αγωνιζόμαστε". Επιπλέον, επισημαίνει: "Όταν κάνω μια ταινία, κοιτάζω το σύνολο, τα πάντα. Προσπαθώ να γυρίσω μια σκηνή που περιέχει μια ιδέα, που θα κορυφωθεί εκατό σκηνές παρακάτω…"
Η ταινία είναι φανταστική παραβολή, βαθιά ριζωμένη στην παράδοση της γερμανικής λαογραφίας, το ύφος της είναι λυρικό και το τρίο των παραμυθιών λειτουργεί σαν μια συλλογή από ποιητικές βινιέτες που χαρακτηρίζονται από την κλασική γερμανική θλίψη.
Η μορφή του Θανάτου βρίσκεται στο κέντρο: η εικόνα του Θανάτου είναι μια εντυπωσιακή μαύρη σιλουέτα με κοίλα χαρακτηριστικά και στοιχειωμένα μάτια. Όμως αυτός ο θάνατος έχει μια κόπωση.

(δ.τ.)