του Thomas Vinterberg
Κάπου στην ενδοχώρα της Αμερικής, σε μια μικρή πόλη, την Esterlope ζει ο 18χρονος Dick. Παρ' όλες τις ειρηνιστικές του πεποιθήσεις είναι ο ιδιοκτήτης ενός μικρού ρεβόλβερ. Το έχει δώσει ένα γυναικείο όνομα, Wendy -απόδειξη στοργικών συναισθημάτων. Ο Dick θα ξεκινήσει τη συγκρότηση μιας συμμορίας, που την ονομάζει The Dandies, και στην οποία μέλη της θα γίνει όλη η ανήσυχη και ατίθαση νεολαία της πόλης. Κοινό πάθος των μελών της συμμορίας είναι η λατρεία για τα όπλα. Όμως ο πρώτος και ο μοναδικός κανόνας-νόμος της συμμορίας είναι παράδοξος: τα μέλη της συμμορίας απαγορεύονται να τραβήξουν όπλα. Αλλά όπως κάθε κανόνας έτσι και αυτός έχει τις εξαιρέσεις του...
Η ταινία Dear Wendy σημαδεύει την ευπρόσδεκτη συνεργασία των δύο πιο σημαντικών εκπροσώπων της κίνησης Δόγμα 95: Ο Lars von Trier έγραψε το σενάριο και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Thomas Vinterberg. Η ταινία θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να ενταχθεί στον κύκλο ταινιών του Lars von Trier, που διαπραγματεύονται σκοτεινές και αμφιλεγόμενες όψεις της αμερικάνικης κοινωνίας (όπως το Dogville). Εδώ το κέντρο βάρους αποτελεί το ακανθώδες ζήτημα της αμερικάνικης κοινωνίας -η οπλοκατοχή- (βλ. Bowling for Columbine του Michael Moore). Μέσα από αυτήν την οπτική, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζονται ως μια κοινωνία βαρβαρότητας και σκληρότητας στην οποία το ανθρώπινο πρόσωπο αργά ή γρήγορα συντρίβεται. Στον πυρήνα της μυθοπλασίας υπάρχει η αντίθεση ανάμεσα σ' ένα ευαίσθητο πρόσωπο και την παράδοξη λατρεία του για τα όπλα. Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας Dick είναι ένα αθώο άτομο, που σιγά-σιγά θα δημιουργήσει μια αποτρόπαιη κατάσταση.
Όπως και οι "αμερικάνικες" ταινίες του Lars von Trier έτσι και αυτή είναι γυρισμένη σε μια παλιά στρατιωτική βάση έξω από την Κοπεγχάγη όπου η ομάδα παραγωγής δημιούργησε την αίσθηση μια αμερικάνικης κωμόπολης.
Δ.Μ.
Ο Thomas Vinterberg δηλώνει στις σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας: "Ο Lars von Trier και εγώ δουλεύουμε μαζί από το 1995, όταν διαμορφώσαμε το Δόγμα 95. Όσον αφορά το έργο και την φόρμα είμαστε τα άκρως αντίθετα και γι' αυτό κάθε στιγμή συνεργασίας μας είναι αφορμή για έμπνευση. Ο Lars είναι ακριβής και συστηματικός -σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια- ειδικότερα όταν συνεχίζει να πειραματίζεται με την κινηματογραφική φόρμα. Εγώ δουλεύω περισσότερο με το ένστικτο αναζητώντας και ψάχνοντας, πασχίζοντας να κάνω ότι μπορώ για να δημιουργήσω ζωή και ανθρώπους στην οθόνη. Η σκέψη να ενωθούν αυτά τα χαρακτηριστικά στην ίδια ταινία ήταν ερεθιστική και όταν προέκυψε η ευκαιρία είπα "ναι" πριν ακόμα διαβάσω το σενάριο. Από τότε έχω μπλεχτεί για να την κάνω.
Η ταινία Dear Wendy είναι για μια ομάδα νέων σε μια φτωχική πόλη με ανθρακωρυχεία στα Νοτιοανατολικά της Αμερικής. Διαχωρίζουν τους εαυτούς τους από τον περίγυρο τους, ιδρύοντας ένα σύλλογο στον οποίο μπορούν να οπλοφορούν και να λατρεύουν τα όπλα τους. Ενώ την ίδια στιγμή παραμένουν συνεπείς στις ειρηνιστικές πεποιθήσεις τους. Σκέφθηκα "Να ένα κλασικό δράμα που προκαλεί και δίνει αφορμή για σκέψη". Σκέφθηκα επίσης "Ειρηνιστές με όπλα αυτή είναι η άποψη που έχει ο περισσότερος δυτικός κόσμος για τον εαυτό του". Μείωσα την ηλικία των χαρακτήρων κατά δέκα χρόνια και έκανα ότι μπορούσα για να αντιμετωπίσω την στυλιζαρισμένη ιστορία -την αίσθηση ότι διαδραματίζεται σε μια θεατρική σκηνή. Προσπάθησα καθ' όλη την διάρκεια δημιουργίας της ταινίας να την προσδώσω μια μορφή ρεαλισμού, κάτι που ο θεατής να αναγνωρίζει, και ταυτόχρονα να παραμείνω πιστός στην ασυνήθιστη και γοητευτική αφηγηματική γραμμή. Από τότε δουλεύω για την ταινία Dear Wendy ανακάλυψα τον εαυτό μου να αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσάρεστες και ενοχλητικές σκέψεις και συναισθήματα όσον αφορά την λατρεία των όπλων".
