(Το Σύμπλεγμα Baader-Meinhof )
του Uli Edel
(οι δηλώσεις του παραγωγού Bernd Eichinger)    

Ήθελα να κάνω μια ταινία για την Ούλρικε Μάινχοφ από το 1978, αλλά εκείνη την εποχή το θέμα της γερμανικής τρομοκρατίας δεν είχε ερευνηθεί σε μεγάλο βάθος. Ήταν ένα δύσκολο και λεπτό θέμα και τότε δεν ήμουν αρκετά έμπειρος όπως τώρα. Η ιστορία της RAF ειδικότερα ήταν κάτι που με απασχολούσε από τότε που ήμουν φοιτητής στο Μόναχο: το φοιτητικό κίνημα στα τέλη του '60, η προσπάθεια κατάλυσης της δομής των αρχών, οι αυτονομίες που διεκδικούσαν τότε οι νέοι ήταν πράγματα που τα έζησα έντονα από μέσα. Κάποια στιγμή οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν για τη βία ως πολιτικό όργανο και είναι ακριβώς εκεί που δεν μπορούσα πλέον να ακολουθήσω ούτε και να το δεχτώ. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι γύρω μου που υποστήριζαν αυτή τη "στρατιωτική στάση" που εγώ δεν δεχόμουν και δεν αντιλαμβανόμουν, λόγος ακριβώς για τον οποίο όλο αυτό με γοήτευε. Ήταν και είναι ένα μυστήριο που ήθελα να λύσω.
Θεώρησα απαραίτητο να σκηνοθετήσει την ταινία Γερμανός σκηνοθέτης που έχει μια οικειότητα με τα τότε γεγονότα. Επιπλέον, ένα βασικό πράγμα που γνώριζα για την ταινία ήταν ότι δεν θα έχει ήρωες: κανένας θεατής δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτά τα πρόσωπα. Επίσης δεν υπάρχει γραμμική αφήγηση, αλλά μια καταγραφή αλλεπάλληλων γεγονότων που κινούν την δράση προς τα εμπρός. Φανταζόμουν την ταινία σαν έναν ποταμό που παρασύρει το κοινό γνωρίζοντας ότι αυτό που θα ακολουθήσει είναι ένας βίαιος καταρράκτης. Χρειαζόμουν ταχύτητα και ένταση από έναν σκηνοθέτη που δεν θα έχανε τον έλεγχο. Ο Ούλι Έντελ είναι ένας από αυτούς που μπορεί να πετύχει αυτό.
Στην ταινία δεν υπάρχει ταύτιση και συναισθηματική συμμετοχή του θεατή. Αυτό ήθελα. Η συναισθηματική μέθεξη σε κάθε περίπτωση πριμοδοτεί κάποιες ερμηνείες του φιλμ. Αυτό ήθελα να αποφύγω. Αντιθέτως ήθελα η ταινία να θέτει ερωτήματα χωρίς να δίνει απαντήσεις. Ούτε διδακτισμούς έχει η ταινία ούτε μοντέρνες ηθικολογίες αναφορικά με την γερμανική τρομοκρατία. Δεν ήθελα να δώσω στο στόμα απαντήσεις με ευκολία. Για αυτό και λέγεται The Baader Meinhof Complex (πολύπλοκο) και όχι The Baader Meinhof Simplex (απλό).
Το φιλμ εστιάζει στις πράξεις της RAF και όχι στις διακηρύξεις. Θέτει το ερώτημα: Τι συνέβη εδώ, στ' αλήθεια; Η οργάνωση επέλεξε συνειδητά να γυρίσει την πλάτη της στο διάλογο και να δράσει. Είναι λογικό το φιλμ να έχει αυτήν την κατεύθυνση. Επιπλέον, προσωπικά πιστεύω ότι ο εαυτός μας καθορίζεται από τις πράξεις και όχι τα λόγια μας.

(δηλώσεις στις σημειώσεις για την παραγωγή)