(Κους Κους με Φρέσκο Ψάρι)
του Abdellatif Kechiche
(οι δηλώσεις των ηθοποιών)

Habib Boufares (υποδύεται τον Slimane Beiji)
Είμαι 60 χρονών, έχω πέντε παιδιά και η ζωή μου μοιάζει πάρα πολύ με τη ζωή του Σλιμάν. Ήμουν φίλος με τον πατέρα του Αμπντελατίφ (Abdellatif Kechiche), δουλεύαμε μαζί και ήξερα τον Αμπντέλ από μικρό. Όταν μου πρότεινε να παίξω τον Σλιμάν, έμεινα άφωνος “δουλεύω σε εργοτάξια, μου αρέσουν οι ταινίες αλλά σίγουρα δεν είμαι ηθοποιός” του είπα. Μου απάντησε “μην ανησυχείς. Δεν μιλάς πολύ και αυτό είναι καλό. Ούτε ο Σλιμάν”. Δέχτηκα λόγω του πατέρα του αλλά και γιατί τα εγγόνια μου ήθελαν οπωσδήποτε να με δουν στη μεγάλη οθόνη!
Ο Σλιμάν, ο χαρακτήρας που ενσαρκώνω κάποια στιγμή λέει: “Δεν μπορώ να πεθάνω χωρίς να έχω αφήσει κάτι στα παιδιά μου”. Αυτή είναι μια έκφραση πολύ τυπική της γενιάς μου. Όταν μεταναστεύσαμε από τη χώρα μας προς τη Γαλλία ή την Ιταλία, το κάναμε προκειμένου να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας και είναι τρομερή ντροπή για κάποιον όταν τον ρωτάνε στην Τυνησία τι ζωή έκανε εκεί που πήγε, να μην έχει καταφέρει τίποτα. Το La graine et le mulet (Κους κους με φρέσκο ψάρι) είναι μια πολύ σημαντική ταινία για τη γενιά μας, για τους νέους αλλά και για τις γυναίκες. Ο Αμπντελατίφ, δείχνει πολύ παραστατικά το ρόλο τους. Είμαι τριανταπέντε χρόνια παντρεμένος και κάθε μήνα που παίρνω το μισθό μου τον δίνω στη γυναίκα μου και μετά δεν ξανα ασχολούμαι. Αν θέλουμε να πάμε διακοπές, αυτή αποφασίζει!

Hafsia Herzi (υποδύεται την Rym)
Όταν με πήρε τηλέφωνο η υπεύθυνη κάστινγκ για την ταινία La graine et le mulet (Κους κους με φρέσκο ψάρι) ήμουν σε κατάθλψη. Μόλις είχα γίνει δεκαεννιά χρονών, σκεφτόμουνα τις σπουδές μου της νομικής και τις αποτυχημένες μου προσπάθειες να γίνω ηθοποίος. Τα θαλάσσωσα στο κάστινγκ αλλά ο Αμπντελατίφ ήθελε να με γνωρίσει γιατί, όπως μου είπε αργότερα “είδε κάτι”.
Όταν βλέπω ταινίες όπου οι μουσουλμάνες γυναίκες εμφανίζονται παθητικές, χωρίς καμία σεξουαλικότητα, κανέναν αισθησιασμό, μου 'ρχεται να κάνω εμετό. Η σκηνή με το χορό της κοιλιάς καταρρίπτει, σε κάποιο βαθμό, αυτή την τελείως κλισέ άποψη.
Ήμουν τρομερά κομπλαρισμένη αλλά ο Κεσίς μας έβαλε να κάνουμε πρόβες ανά δυάδες, να παίζουμε Τσέχοφ και Μαριμπό, δεν καταλάβαινα γιατί το κάναμε αλλά τελικά βοήθησε πολύ. Ο Αμπντελατίφ, προσεγγίζει τον κάθε ηθοποιό διαφορετικά, γίνεται φίλος του, προσπαθεί να τον καταλάβει. Στην ταινία το κλίμα που βγαίνει είναι πράγματι αυτό μιας οικογένειας, γιατί τελικά δεθήκαμε τόσο πολύ σαν να ήμασταν οικογένεια.
Σιχαίνομαι το κους κους. Δεν το περιμέναμε ότι θα έπρεπε να τρώμε επί ώρες και ώρες. Τελικά στην ταινία βγαίνει σαν να λατρεύω το κους κους αλλά αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια.
Η μητέρα μου ήταν μια γυναίκα που δεν ήξερε ούτε να γράφει αλλά ούτε και να διαβάζει, μεγάλωσε έξι παιδιά και έφερνε βόλτα το νοικοκυριό μόνη της. Ήμουν η μικρότερη και όπως ακριβώς και ο χαρακτήρας της Ριμ, τη βοηθούσα πολλές φορές στις δουλειές της.

(πηγή δελτίο τύπου)