(Υπηρέτησα το Βασιλιά της Αγγλίας)
του Jiri Menzel
Όπως και άλλες ταινίες του Jiri Menzel έτσι και η τελευταία του βασίζεται σ' ένα μυθιστόρημα του μεγάλου τσέχου συγγραφέα Bohumil Hrabal. Η αφήγηση καταγράφει την ανοδική πορεία του Γιαν Ντίτε. Αφετηρία της διαδρομής του είναι η θέση τους ως σερβιτόρος σε ξενοδόχο σε μια μικρή πόλη κοντά στα γερμανοτσεχικά σύνορα. Εκεί, ο φιλόδοξος νεαρός γνωρίζει για πρώτη φορά τις χαρές της πλούσιας ζωής και αποκτά τις πρώτες του σεξουαλικές εμπειρίες. Γρήγορα βρίσκει θέση σ’ ένα ξενοδοχείο πολυτελείας κοντά στην Πράγα όπου γνωρίζει την αφρόκρεμα της τσεχικής κοινωνίας της δεκαετίας του τριάντα. Ο σπάταλος τρόπος ζωής τους ενισχύει τη φιλοδοξία του και σύντομα αρχίζει να δουλεύει σ’ ένα νέο σικ ξενοδοχείο στο κέντρο της Πράγας. Ανάμεσα στους πελάτες είναι και ο αυτοκράτορας της Αβυσσηνίας, που επιβραβεύει τον Γιαν για τις υπηρεσίες του μ’ ένα μετάλλιο. Με τη Συνθήκη του Μονάχου, η τύχη του Γιαν αρχίζει ν’ αλλάζει. Πριν περάσει πολύς καιρός, το όνειρο του Γιαν να αποκτήσει το δικό του ξενοδοχείο μοιάζει εφικτό…
Το Variety αναφερόμενο στην ταινίας γράφει: «Ο ήρωας της ταινίας, ένας φιλόδοξος, μη πολιτικοποιημένος Τσέχος, κυνηγά την τύχη του, ενώ η χώρα του βιώνει τα ταραγμένα χρόνια του προηγούμενου αιώνα. Μια ελκυστική μαύρη κωμωδία που ξεχωρίζει για το αυτοσαρκαστικό, υπονομευτικό της χιούμορ...»
Η ταινία I served the king of England κέρδισε το Βραβείο FIPRESCI στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου
Ο Jiri Menzel γεννήθηκε στην Πράγα το 1938. Το 1966 έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την προσαρμογή για τον κινηματογράφο του έργου του συγγραφέα Bohumil Hrabal (Μποχουμίλ Χράμπαλ), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν / Closely Observed Trains, για το οποίο κέρδισε Όσκαρ. Το 1969, αφού μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ένα ακόμη έργο του ίδιου συγγραφέα (το Skrivanci na niti/ Larks on a String, που αρχικά απαγορεύτηκε, το 1990 όμως κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο), πέρασε στο θέατρο. Ήταν μια από τις ηγετικές προσωπικότητες του Νέου Κύματος του Τσεχικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60 μαζί με τον Μίλος Φόρμαν και τη Βέρα Τσιτίλοβα.
Ο Jiri Menzel σε μια συνέντευξή του αναφέρει: «Μ’ αρέσουν οι ήρωες με αδυναμίες. Οι ευάλωτοι άνθρωποι. Άνθρωπος χωρίς αδυναμία είναι μόνο κατ’ επίφαση άνθρωπος. Άδειος. Ψεύτης. Νεκρός. Εγώ προτιμώ τους άλλους, τους κανονικούς. Τι είναι κανονικό; Κανονικός άνθρωπος είναι κάποιος που μπορεί ν’ ακούσει, να αποδεχτεί και να σεβαστεί το διπλανό του. Που δεν πιστεύει ότι είναι και ο πρώτος. Που είναι σεμνός». (εφημερίδα Πρώτο Πλάνο στον Γιάννη Παλαβό)
(πηγή δελτία τύπου)
