των Marjane Satrapi και Vincent Paronnaud
(οι δηλώσεις της δημιουργού του κομικ Marjane Satrapi)

Όταν πρωτοεκδόθηκαν τα βιβλία είχα πάρα πολλές προτάσεις ιδίως από την Αμερική. Μου είχαν προτείνει μέχρι και να κάνω μια τηλεοπτική σειρά όπως το Μπέβερλι Χιλς 90210 αλλά και ταινίες όπου η Τζένιφερ Λόπεζ θα έπαιζε τη μητέρα μου και ο Μπραντ Πιτ τον πατέρα μου!! Σκέτη τρέλα.
Η αλήθεια ήταν ότι για μένα, είχε κάνει τον κύκλο του το Περσέπολις, αλλά όταν μίλησα με τον Vincent (Paronnaud) είδα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια φρέσκια, καινούρια εμπειρία.
Από την αρχή είχαμε συμφωνήσει ότι θα ήταν μια ταινία animation. Αν είχαμε κάνει μια ταινία με ηθοποιούς δεν θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν μια εξωτική ιστορία, αλλά στη χειρότερη μια ιστορία για τον "Τρίτο Κόσμο". Διεθνώς τα βιβλία γνώρισαν τέτοια επιτυχία επειδή τα σχέδια ήταν αφηρημένα και ασπρόμαυρα. Νομίζω ότι αυτό βοήθησε τους αναγνώστες από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, από την Κίνα μέχρι τη Χιλή, να ταυτιστούν.

Όταν έγραφα τα βιβλία έπρεπε να θυμηθώ δεκαέξι ολόκληρα χρόνια της ζωής μου καθώς και περιόδους που ήθελα να ξεχάσω. Ήταν πολύ επίπονη διαδικασία. Το ανέβαλα συνέχεια. Δεν θα μπορούσα να το είχα κάνει μόνη μου. Είχα τρομερή δυσκολία να αρχίσω να γράφω αλλά και να αποστασιοποιηθώ από αυτά τα οποία έγραφα.
Η ταινία δεν παίρνει θέση απέναντι στην κατάσταση του Ιράν, απλώς δείχνει ότι υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι. Πάνω από όλα είναι μια ταινία για την οικογένειά μου, που αγαπώ πάρα πολύ. Αν φυσικά οι θεατές πειστούν ότι οι Ιρανοί είναι άνθρωποι σαν όλους μας, και όχι "Ισλαμιστές φονταμενταλιστές", "τρομοκράτες" κτλ, θα είμαι περήφανη γιατί έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτό τον αγώνα. Άλλωστε, τα πρώτα θύματα του καθεστώτος είναι οι ίδιοι οι Ιρανοί. Μου λείπει πάρα πολύ η πατρίδα μου. Αν ήμουν άντρας θα έλεγα ότι το Ιράν είναι η μητέρα μου και το Παρίσι, η γυναίκα μου."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)