του Alejandro Amenabar
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Λίγα χρόνια πριν, μετά το "Η Θάλασσα Μέσα Μου", που ήταν μια βαθιά εμπειρία για μένα, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι η επόμενη ταινία μου θα είχε να κάνει με Ρωμαίους και Χριστιανούς στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτή όμως είναι η ομορφιά αυτού του επαγγέλματος: μπορείς να αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη και να εξερευνήσεις κόσμους τόσο συναρπαστικούς, όπως η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα, να φανταστείς τους δρόμους της, τους ναούς και τους ανθρώπους και να βρεις το πάθος- αλλά και τα χρήματα- να δώσεις ζωή σε όλα αυτά.
Ποτέ δεν με ενδιέφερε η επιστήμη. Για μένα, το ενδιαφέρον κομμάτι σχετικά με την ταινία ήταν να έρθω σε επαφή με τον κόσμο της επιστήμης από πνευματική και συναισθηματική πλευρά. Ο στόχος μας ήταν να δείξουμε τι συμβαίνει στο σύμπαν και να μεταφέρουμε το πάθος που πηγάζει από το ξεδίπλωμα των μυστηρίων του κόσμου.
Καταλήξαμε να ασχοληθούμε με την ιστορία της Υπατίας του 4ου αιώνα στην Αλεξάνδρεια, μέσα από μια λεπτομερή διαδικασία επιλογής. Καταρχήν ήταν μια ιστορία που καλύπτει χρονικά 2.000 χρόνια, από το γεωκεντρικό σύστημα μέχρι τη θεωρία της σχετικότητας, και ψάξαμε κάθε λεπτομέρεια. Ενώ μελετούσαμε την Υπατία και την περίοδο που έζησε, ανακαλύψαμε ότι υπήρχαν πολλές συνδέσεις με τον κόσμο που ζούμε σήμερα, και αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον μας. Η Αλεξάνδρεια συμβόλιζε έναν πολιτισμό που καταστράφηκε σιγά-σιγά από διαφορετικές φατρίες, κυρίως θρησκευτικές. Για πολλούς, η περίοδος που έζησε η Υπατία σηματοδότησε το τέλος του αρχαίου κόσμου και την αρχή των μεσαιωνικών χρόνων.
Από την αρχή του project μου, στόχος μου ήταν να κάνω τους θεατές να νιώσουν ότι ακολουθούν μια ομάδα του CNN που κάνει ρεπορτάζ για κάτι που συνέβη τον 4ο αιώνα. Αυτή η αίσθηση του επείγοντος, κάτι σαν έκτακτο δελτίο, ήταν η βάση της δουλειάς αυτής. Ήθελα να ξεφύγω από κάποιους κλασικούς κανόνες των ταινιών εποχής. Η "Agora" είναι μια μίξη περιπέτειας και θεάματος.
Ήθελα να ξεφύγω από την τυπική τελειότητα που συναντάται συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες. Έτσι, όταν βλέπουμε μια συμπλοκή στον δρόμο, πρέπει να φαίνεται ότι η κάμερα δεν μπορεί να απαθανατίσει τα πάντα στην εντέλεια, επομένως έχουμε κάτι όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα γίνεται.
Η "Agora" είναι η ιστορία μιας γυναίκας, μιας πόλης, ενός πολιτισμού και ενός πλανήτη. Η "Agora" είναι ο πλανήτης όπου πρέπει να ζήσουμε όλοι μαζί. Προσπαθήσαμε να δείξουμε την ανθρώπινη πραγματικότητα μέσα στο πλαίσιο όλων των ειδών της Γης, καθώς και τη Γη μέσα στο πλαίσιο του Σύμπαντος- βλέποντας τους ανθρώπους σαν μυρμήγκια και τη Γη σαν μια ακόμη μικρή μπάλα, που κινείται ανάμεσα σε πολλά άλλα αστέρια.
Κάποιες φορές εύχομαι να μπορούσα να κοιτάξω μέσα από μια κλειδαρότρυπα και να δω το παρελθόν ακριβώς όπως συνέβη, ακόμη κι αν ήταν δυνατόν να το κάνω για 5 δευτερόλεπτα ή για 5 λεπτά. Κάτι τέτοιο προσπαθήσαμε να κάνουμε με αυτή την ταινία, να προσφέρουμε στο κοινό την ευκαιρία να δει το παρελθόν μέσα από μια "κλειδαρότρυπα"- τη μεγάλη οθόνη- για 2 ώρες."

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)