(Τζαμίλ)
του Omar Shargawi
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Αυτή είναι μια ταινία για τους ‘Αραβες που ζουν στις δυτικές κοινωνίες. η ιστορία βασίζεται στην πολιτισμική, θρησκευτική, τραυματική σύγκρουση που κουβαλούν πολλοί μετανάστες από τη μέση ανατολή όταν φτάνουν στο νέο τους σπίτι στη δύση.
Προσωπικά, δεν έχω συναντήσει πολλές ταινίες να χειρίζονται το θέμα των Αράβων στην Ευρώπη σε βάθος και με ρεαλιστική γλώσσα. Με τις δικές μου ανάμεικτες καταβολές, αισθάνομαι πως με το ένα πόδι στην ανατολή και το άλλο στη δύση, έχω την ικανότητα να αφηγηθώ μια ιστορία επικεντρωμένος στην εσωτερική σύγκρουση του βασικού χαρακτήρα, του τζαμίλ, στη δική του "τζιχάντ". Στην ταινία, αυτή η σύγκρουση πηγάζει από τη θρησκευτική διαφορά, το μίσος, την εκδίκηση και την αίσθηση εγκλωβισμού σε ένα πεπρωμένο που επιδιώκει την εκδίκηση.
Έχω πλήρη επίγνωση πως οι χαρακτήρες της ταινίας μου, μπορούν με διάφορους τρόπους να πυροδοτήσουν τις προκαταλήψεις που έχουν πολλοί άνθρωποι για τους Άραβες, αλλά πρώτα απ' όλα, ήθελα να δείξω πως οι Άραβες δεν είναι απλώς θερμοκέφαλοι μανιακοί, ζωσμένοι με βόμβες. Ήθελα να μπω μέσα στο μυαλό τους και να δείξω τη θλίψη και την εσωστρέφεια που νιώθουν πολλοί άνθρωποι από τη μέση ανατολή. την ίδια στιγμή, ήθελα να εικονοποιήσω την ομορφιά της αραβικής κουλτούρας, το πόσο εκλεπτυσμένα ακούγεται η αραβική γλώσσα μέσα σε αυτήν, όπως και τη ζεστασιά και την τρυφερότητα που υπάρχει τις περισσότερες φορές, μεταξύ των Αράβων.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)