(Φανταστικές Αγάπες)
του Xavier Dolan

Ο Φρανσίς και η Μαρί είναι δύο κολλητοί φίλοι που ερωτεύονται το ίδιο αντικείμενο του πόθου, τον εξαίσιο Νικολά. Ανάμεσά τους ξεκινά μια πρωτότυπη μονομαχία για την καρδιά του Νικολά, καθώς, από ραντεβού σε ραντεβού και από φαντασίωση σε φαντασίωση, ο καθένας από τους δύο φίλους ερμηνεύει, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες, την άλλοτε αθώα και άλλοτε άκρως ερωτική συμπεριφορά του Νικολά...
Ο σκηνοθέτης δηλώνει: «Δεν είχα από την αρχή σκοπό να γυρίσω αυτή την ταινία. Η ιδέα γεννήθηκε όταν επέστρεφα από ένα ταξίδι περιπλάνησης που έκανα παρέα με τους δύο φίλους μου, Νιλς και Μόνα και το οποίο μου άφησε πλούσιες αναμνήσεις από την εμπειρία μου σε άγονες ερήμους και τη γνωριμία μου με εξωτικούς ανθρώπους. Στο ταξίδι οι τρεις μας βρεθήκαμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Η δυναμική αυτής της οικειότητας πυροδότησε ιδέες για ένα project με θέμα ένα ερωτικό τρίγωνο. Σε αυτό το ταξίδι «αλά Κέρουακ» έμαθα ότι για οικονομικούς λόγους δε θα μπορούσα να υλοποιήσω μια ταινία που επρόκειτο να γυρίσω με την επιστροφή μου. Και έτσι γύρισα με άδεια χέρια. Με τρομοκρατούσε η ιδέα να μην κάνω τίποτε για ένα χρόνο. Το φθινόπωρο στο Μόντρεαλ έβλεπες παντού γύρω σου σε εξέλιξη διάφορα γυρίσματα. Αισθανόμουνα ότι η τύχη με είχε εγκαταλείψει και ήμουνα σχεδόν φοβισμένος στη σκέψη ότι βρέθηκα ξαφνικά σε ένα δημιουργικό τέλμα.
Τότε ήταν που μου κλειδώθηκε στο μυαλό ότι έπρεπε να γράψω ένα σενάριο σε πολύ αυστηρό deadline. Αρχές Σεπτεμβρίου πήρα το τρένο και κατευθύνθηκα προς στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Καθώς περνούσα δίπλα από την λίμνη Οντάριο, έβγαλα το λαπτοπ μου και ξεκίνησα να γράφω το σενάριο της ταινίας “Les amours imaginaires”. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ αλλά και κατά την επιστροφή μου στο σπίτι έβαζα στο σενάριο τις τελευταίες πινελιές. Γύρισα στο Μόντρεαλ με έτοιμο το σενάριο της δεύτερης μου ταινίας. Το είχα αποφασίσει και το έκανα. Το μόνο που απέμενε ήταν να βρω $600,000 για να μπορώ να τη γυρίσω. Πανεύκολο!
Χτύπησα τις ίδιες πόρτες που είχα χτυπήσει και κατά την πρώτη μου ταινία. Κανένας δεν ανταποκρίθηκε. Πίστευα όμως ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκα τα χρήματα. Πράγματι, ιδιωτικοί χρηματοδότες βρέθηκαν σαν φύλακες – άγγελοι λίγο μετά την έναρξη των γυρισμάτων. Γίνανε κυριολεκτικά οι ήρωες αυτής της ταινίας. Σήμερα, κοιτάζω πίσω και παραξενεύομαι με τη νέα τροπή των πραγμάτων και με το πώς το σύμπαν συνωμότησε για να δώσει σάρκα και οστά σε αυτή την ιδέα σε τόσο ευνοϊκό τάιμινγκ! Νιώθω απερίγραπτη χαρά που ολοκλήρωσα αυτή την ταινία και ήδη έχω προχωρήσει στην επόμενη. Η τέχνη δε σε αφήνει να μείνεις στάσιμος για πολύ. Έχω πολύ δουλειά μπροστά μου.»

(πηγή δελτίο τύπου )