των Gustave de Kervern & Benoît Delépine
(το σημείωμα των σκηνοθετών)

Θέλαμε να γυρίσουμε μια ταινία που να είναι αστεία και συγκινητική. Συγκινητική επειδή ο ήρωάς μας είναι κατά κάποιον τρόπο "άτομο με ειδικές ανάγκες" που έχει να αντιμετωπίσει μια σύγχρονη κοινωνία η οποία είναι πέραν των ικανοτήτων του. Αστεία γιατί κάτι ανάλογο συμβαίνει με την μετακίνησή του, μοιάζει λίγο σαν ένα μαμούθ σε έναν κόσμο αλεπούδων. Ευτυχώς στη ζωή του υπάρχουν τρεις γυναίκες στις οποίες έχει δώσει όλο του το συναίσθημα. Η σύζυγός του Κατρίν (Γιολάντ Μορό), η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει τις καθημερινές του δυσκολίες αλλά τον αγαπάει βαθιά. Η Γιασμίν (Ιζαμπέλ Ατζανί), η πρώτη αγάπη της νιότης του, ο φύλακας άγγελος που έρχεται στο πλευρό του κάθε φορά που ο Σερζ έχει συναισθηματικές δυσκολίες. Τέλος, η ανιψιά του Μις Μινγκ (Μις Μινγκ), η φρεσκάδα και η φαντασία της οποίας του ανοίγουν νέους ορίζοντες σε κόσμους που ποτέ πριν δεν υποψιαζόταν ότι υπάρχουν.

Όσο για το χιούμορ, αυτή τη φορά είναι λιγότερο σκοτεινό και βιτριολικό από ότι σε προηγούμενες ταινίες μας, είναι ωστόσο πανταχού παρόν, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας στη χώρα μας και τις ελάχιστες ελπίδες που απομένουν στους νέους μας. Όπως όλοι γνωρίζουν μόνο το γέλιο μπορεί να διαλύσει το φόβο...
Η ταινία στην πραγματικότητα γράφτηκε για τον Ζεράρ Νταπαρντιέ. Θέλαμε ο βασικός μας χαρακτήρας ο Σέρζ, εκτός από κάπως χαμένος αλλά πολύ δυνατός, να είναι επιβλητικός και αξιαγάπητος. Παρόλο που ο Ζεράρ δεν έχει πια τίποτα να αποδείξει, θέλαμε να τον αντιμετωπίσουμε με έναν τρόπο μετριοπαθή, πιο ελεύθερο και με ελάχιστα προβλέψιμα επαγγελματικά κλισέ ώστε να τον ωθήσουμε στο να μας δώσει τον καλύτερό του εαυτό.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)