(Η Δούκισσα του Λανζέ)
του Jacques Rivette
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Αρχική μας απόφαση ήταν να παραμείνουμε πιστοί όχι μόνο στο πνεύμα αλλά και στο κείμενο του βιβλίου του Honoré de Balzac/ Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Αυτό που συμβαίνει ανάμεσα στη Δούκισσα και τον στρατηγό Αρμάν ντε Μοντριβό δείχνει εμφανώς τα λάθη στους χειρισμούς μιας μικρής οικογένειας από μια γειτονιά του Παρισιού σε μια ιδιαίτερη περίοδο, στα χρόνια της Μεταρρύθμισης. Από πολύ νωρίς, αποφασίσαμε να παραμείνουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο περιβάλλον της ιστορίας.

Από την αρχή, ο στόχος μας ήταν, όσο κι αν φανεί πομπώδης, να μεταφέρουμε τον τρόπο γραφής του Μπαλζάκ στην ταινία μας. Η γραφή του είναι γεμάτη από "ήρεμες εκρήξεις". Μεγάλες προτάσεις διάσπαρτες με παρενθέσεις, εκπληκτικές αλλαγές ταχύτητας, καθώς και ένας τρόπος εξιστόρησης γεγονότων που σχεδόν παραλείπει τα πιο σημαντικά πράγματα. Να γιατί ο Μπαλζάκ πρέπει να διαβάζεται λέξη λέξη. Η γραφή του είναι τριών διαστάσεων.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Μπαλζάκ είναι ένας συγγραφέας που είχα μεγάλη δυσκολία να τον διαβάσω. Προσπαθούσα για περισσότερο από 30 χρόνια χωρίς επιτυχία! Στις αρχές του '50, ο Ρομέρ μου είχε πει "Αν θες να κάνεις ταινίες, υπάρχουν δύο συγγραφείς που πρέπει να διαβάσεις- ο Μπαλζάκ και ο Ντοστογιέφσκι". Έμαθα τον Ντοστογιέφσκι πολύ αργά. Όσο για τον Μπαλζάκ, τον "ανακάλυψα" μια νύχτα που ξαγρύπνησα διαβάζοντας το "Une Tenebreuse Affaire". Αυτό το μυθιστόρημα με άλλαξε και μου άνοιξε το δρόμο για τα επόμενα βιβλία του.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)