(Σιωπηλές Ψυχές)
του Aleksei Fedorchenko

Μια ιστορία που αρχικά εκτυλίσσεται γύρω από έναν ήρωα-αφηγητή, εκπρόσωπο της ξεχασμένης φιννο-ουγγρικής φυλής των Merya, εξελίσσεται σε ένα παράξενο road movie, ένα μελαγχολικό ταξίδι στην προσωπική και φυλετική μνήμη.
Δύο φίλοι, ο κεντρικός ήρωας και το αφεντικό του, θα συνοδεύσουν στο στερνό της ταξίδι τη νεκρή πολυαγαπημένη γυναίκα του τελευταίου μέσα από μια έρημη και παγωμένη Ρωσία. Τελικός προορισμός τους η κοιτίδα του πολιτισμού των Merya, η ιερή λίμνη Nero, στα νερά της οποίας θα γίνει με τελετουργικό τρόπο η αποτέφρωση της νεκρής. Στην πορεία αυτής της μοιραίας για τους δύο άνδρες διαδρομής ζωντανεύουν μέσα από υπνωτικής δύναμης εικόνες εξωτερικά και εσωτερικά τοπία, άλλοτε σκοτεινά και μυστηριώδη κι άλλοτε φωτεινά και διαυγή. Η αναδρομή στην παιδική ηλικία του αφηγητή, η λανθάνουσα ερωτική σχέση του με τη νεκρή αλλά και οι γεμάτες πάθος στιγμές του συζυγικού της βίου αναμειγνύονται με εθνογραφικές σκηνές υψηλής εικαστικής αξίας που παραπέμπουν σε πίνακες ζωγραφικής. Το ελεγειακών τόνων κινηματογραφικό αυτό ποίημα, αν και εστιάζει κυρίως στην απώλεια και το θάνατο και καταπιάνεται με θέματα όπως αυτά της ταυτότητας και της μνήμης, εξελίσσεται τελικά σε έναν ύμνο προς την αγάπη και την αιωνιότητά της. Σημαντική η συμβολή της μουσικής του Karasyov στη δημιουργία ενός μυστηριακού, σχεδόν αρχαϊκού μουσικού τοπίου καθώς και της εξαιρετικής φωτογραφίας του Krichman στην κατασκευή της ονειρικής ατμόσφαιρας που διατρέχει την ταινία. Ο λιτός και ποιητικός τέλος λόγος της εξωτερικής φωνής του αφηγητή δίνει στην ταινία ένα στοχαστικό τόνο.
Το Ovsyanki τιμήθηκε με το βραβείο Fipresci στο 67ο Φεστιβάλ Βενετίας.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου
[Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]