της Maïwenn

Την ένταση, το δυναμισμό αλλά και τις καθημερινές δοκιμασίες που υφίστανται οι υπάλληλοι ενός παρισινού αστυνομικού τμήματος της Μονάδας Προστασίας Ανηλίκων επιχειρεί να μεταφέρει το Polisse,η τρίτη ταινία της γαλλίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Maiwenn Le Besco. Ένας καθρέφτης μιας αποκρουστικής πραγματικότητας που αντικατοπτρίζει με τον πιο αυθεντικό τρόπο όλο το φάσμα της εγκληματικής εκμετάλλευσης παιδιών από ενήλικες, εμμένοντας κυρίως στο θέμα της σεξουαλικής τους κακοποίησης από τους γονείς.
Η ταινία αν και παρουσιάζει στη δομή της τον επεισοδιογραφικό χαρακτήρα τυπικών αστυνομικών σειρών κινείται σε δύο άξονες. Ο πρώτος, πιο κοντά στο ντοκιμαντέρ και τη μαρτυρία, παρακολουθεί το έργο των λειτουργών κυρίως εντός της Μονάδας, τις ανακρίσεις, τις συζητήσεις τους αλλά και τις εκτός των τειχών αστυνομικές επιχειρήσεις. Τολμηρός στη θεματική του διατρέχεται από μια ωμότητα αλλά και ειλικρίνεια που σοκάρει. Εδώ οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, η κάμερα συχνά στο χέρι, οι εναλλαγές των επεισοδίων απότομες χωρίς να δίνουν το περιθώριο για χαλάρωση ή προβληματισμό.
Ο δεύτερος πιο κοντά στη μυθοπλασία παρακολουθεί τις προσωπικές ζωές των ηρώων και τις προβληματικές τους σχέσεις με το οικείο περιβάλλον, φιλικό ή οικογενειακό. Εντάσεις και ανταγωνισμοί, ρήξεις και διαψεύσεις, όλα απόρροια μιας δύσκολης επαγγελματικής ζωής. Κάποτε οι δύο άξονες ταυτίζονται, αφού η Maiwenn αντιμετωπίζει την ομάδα σαν μια οικογένεια, με όλες τις εγγενείς της αδυναμίες, παρά τη συγκινητική αλληλεγγύη που επιδεικνύουν τα μέλη της. Στα σημεία αυτά η διάθεση χαλαρώνει και το κωμικό στοιχείο επισκιάζει το δραματικό.
Η ίδια η σκηνοθέτιδα εμφανίζεται στην ταινία διακριτικά στο ρόλο μιας φωτογράφου που παρακολουθεί από κοντά την ομάδα για τη δημιουργία ενός φωτορεπορτάζ. Πρόκειται στην ουσία για προβολή της σκηνοθετικής της ιδιότητας, αφού και η ίδια ακολουθούσε για καιρό τη δράση μιας ανάλογης ομάδας για τη συγκέντρωση του υλικού στο οποίο στηρίχτηκε η ταινία. Η δραματουργική της εμπλοκή όμως γίνεται κάπως αμήχανα αποδυναμώνοντας το ύφος του κινηματογραφικού έργου, επιλογή που φαίνεται μάλλον να γίνεται συνειδητά. Εξάλλου στο Polisse δεν είναι σπάνιες οι αντιθέσεις που ξαφνιάζουν. Η σοβαρότητα και η αποστροφή εναλλάσσονται με την παιγνιώδη διάθεση και το μαύρο χιούμορ, ένα είδος εκτόνωσης από τη βαναυσότητα και την κυνικότητα της κοινωνικής πραγματικότητας που περιγράφει. Σε μια από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας η κάμερα παρακολουθεί τον ξέφρενο χορό των ηρώων σε μια ντίσκο, ένα σπασμωδικό ντελίριο ευθυμίας σε έναν κόσμο που κάθε άλλο παρά αγγελικός είναι.
Η ταινία, η οποία διακρίνεται και για τις εξαιρετικές της ερμηνείες, τιμήθηκε με το βραβείο της Επιτροπής στο 64ο Φεστιβάλ των Καννών.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]