(Οργή)
του Radu Muntean

Ξεκινώντας ως ένα ανέμελο παιχνίδι, η ταινία θα χρωματισθεί από τους σκοτεινούς και απαισιόδοξους τόνους της σύγχρονης κοινωνικής κατάστασης στη Ρουμανία.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Luca, ένας νεαρός φανατικός με τα αυτοκίνητα. Μαζί με τον φίλο του Felie, και με την υποστήριξη του τσιγγάνου αρχηγού της μαφίας Gabonu, συμμετέχει σ’ ένα παράνομο αγώνα αυτοκινήτων. Αντί όμως να χάσει (όπως έχει συμφωνήσει με τον Gabonu) ο Luca κερδίζει, κάτι που αυξάνει το χρέος του στον μαφιόζο. Αναγκασμένος να το εξοφλήσει μέσα σε 24 ώρες ο ήρωας περιφέρεται απελπισμένος. Τότε είναι που θα συναντήσει την Mona, μια παλιά του συμμαθήτρια. Στο πρόσωπό της ο Luca θα βρει την λύση στα προβλήματα της: ετοιμάζεται να την “πασάρει” σ’ έναν προστατευόμενο τραγουδιστή του Gabonu, και έτσι να εξοφλήσει το χρέος του. Όμως μια απροσδόκητη αλληλουχία γεγονότων θα ανατρέψει τους σχεδιασμούς του Luca καθώς γρήγορα θα βρεθεί παγιδευμένος. Στο αδιέξοδο του η παρουσία της Mona φαντάζει ως κάτι παραπάνω από μια ευπρόσδεκτη συντροφιά…
Αναμφίβολα στη σκηνοθετική οπτική της ταινίας μπορούμε να αναγνωρίσουμε επιρροές από τον Lucian Pintile. Διαδραματιζόμενη στους κύκλους του υποκόσμου, η ταινία διακρίνεται για τη σκοτεινή και απαισιόδοξη οπτική της. Κάθε άλλο από τυπική στη σχεδίαση των χαρακτήρων, η σκηνοθεσία αρνείται να απεικονίσει ως θετικό τον κεντρικό της ήρωα: αντίθετα του προσδίδει τα χαρακτηριστικά του κυνικού και επιπόλαιου. Όμως καθώς η αφήγηση κυλά ο κεντρικός χαρακτήρας μοιάζει να μεταμορφώνεται: είναι η συνάφεια του με την γοητευτική Mona που διαταράξει τις ισορροπίες του. Όχι, ο ήρωας ποτέ δεν θα γίνει “θετικός”, πάντα θα βρίσκεται στη σκοτεινή περιοχή της κοινωνίας, ποτέ δεν θα αποκτήσει ένα ηθικό έρμα, πάντα θα λειτουργεί μ’ ένα προσωπικό κώδικα ηθικής. Είναι η Mona με το λαμπερό της χαμόγελο της, που λειαίνει τη σκληρότητα και την τραχύτητα του. Ίσως μαζί της ο Luca να έχει μια καλύτερη τύχη…
Δ.Μ.