(Τρία χρώματα: Η κόκκινη ταινία)
του Krzysztof Kieślowski

Η τρίτη ταινία της τριλογίας των Χρωμάτων του Κριστόφ Κισλόφσκι/ Krzysztof Kieślowski.
Τα πρόσωπα: Ένας συνταξιούχος δικαστής, μια νεαρή κοπέλα και ένας φοιτητής της νομικής.
Ο χώρος, η Γενεύη και το θέμα, η επικοινωνία και οι διαδρομές των προσώπων... 
Οι εσωτερικές διαδρομές των προσώπων, συγκλίνουσες και αποκλίνουσες, σφραγίζονται από τη δύναμη του μοιραίου. Η μεταφυσική του έρωτα, η απογοήτευση και ο μισανθρωπισμός, η ελπίδα και επικοινωνία των ανθρώπων, η μοναχικότητα ως στάση ζωής: είναι ορισμένα μόνο από τα στοιχεία που μπορούμε να ανιχνεύσουμε, σε μια από τις πιο σύνθετες ταινίες της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη.

Ένα στιγμιότυπο
Η τυχαία συνάντηση των δύο ηρώων, σ’ ένα δισκοπωλείο, είναι μια από τις πολλές της ταινίας του Krzysztof Kieślowski. Καθώς ούτε σ’ αυτήν θα έρθούν σε επαφή τα δύο πρόσωπα, η σκηνοθεσία θα την εκμεταλλευθεί για να υπογραμμίσει τις εκλεκτικές τους συγγένειες: θα ακούσουν -και θα αγοράσει τελικά ο άνδρας- τον ίδιο δίσκο κλασσικής μουσικής.
Στη τελευταία ταινία της τριλογίας των Χρωμάτων, ο σκηνοθέτης υπογραμμίζει με έμφαση τη μεταφυσική του έρωτα, τη σημασία και το νόημα της ερωτικής προσέγγισης: είναι το πεπρωμένο που καθοδηγεί την έλξη δύο προσώπων.
Συναντήσεις και διαδρομές που συγκλίνουν (αλλά και αποκλίνουν) για να ενωθούν στο τέλος σ’ ένα ναυάγιο, το γεμάτο ελπίδα βλέμμα της ηρωίδας στην αφίσα, καθώς αποζητά απεγνωσμένα ανταπόκριση -ο Kieślowski είναι καίριος: ο έρωτας είναι μεταφυσική, είναι διαίσθηση, η ένωση δύο προσώπων είναι αναπόφευκτη, είναι μοιραία, είναι πεπρωμένο...

Με τους Ιρεν Ζακόμπ/ Irene Jacob, Ζαν Λουί Τρεντινιάν/ Jean-Louis Trintignant, Ζαν Πιέρ Λορί/ Jean-Pierre Lorit.

Δ.Μ.