του Lech Majewski

Μια ταινία σχόλιο πάνω σ' ένα μεγάλο ζωγράφο του Μεσαίωνα και το κοινωνικό του περιβάλλον, αλλά και μια ταινία -τεχνικό επίτευγμα- για τις γεμάτες περιπλοκές και εντάσεις σχέσεις ανάμεσα σε δύο συγγενείς τέχνες: τη ζωγραφική και το σινεμά.
Φλάνδρα, 1564. Ο Φλαμανδός ζωγράφος Pieter Bruegel ο Πρεσβύτερος, ετοιμάζεται να δημιουργήσει τον νέο του πίνακα. Ο Bruegel έχει φανταστεί έναν πίνακα με 500 ανθρώπινες φιγούρες, που να πλαισιώνουν τη διαδρομή του Χριστού προς τον Γολγοθά. Όμως δεν θέλει να κάνει έναν απλό θρησκευτικό πίνακα. Σκοπός του είναι να βάλει το κεντρικό θέμα, το μαρτύριο του Χριστού, χαμένο κάπου ανάμεσα στο πλήθος. Οι άλλοι φαίνονται απορροφημένοι από τα δικά τους προβλήματα και βάσανα. Και όχι άδικα. Ο Bruegel ζωγραφίζει τον πίνακα μέσα σε μια ταραχώδη εποχή, καθώς οι θρησκευτικοί πόλεμοι ταλανίζουν τη Ευρώπη, και πυροδοτούν τη μισαλλοδοξία, την έχθρα και τα μίση ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η ταινία εστιάζει σε ένα μέρος από τους 500 χαρακτήρες, που οι ιστορίες τους μπλέκονται με τον πίνακα. Κεντρικοί χαρακτήρες είναι η μητέρα ενός νέου, που τον θανατώσανε στον τροχό, ο ίδιος ο νέος που μαρτύρησε, αλλά και ένας μυλωνάς, που ο μύλος του βρίσκεται στην κορυφή ενός ψηλού βράχου, που έχει θέα σε όλη την πεδιάδα. Ο πίνακας προσφέρει μια πανοραμική θέα όλων αυτών των γεγονότων, αλλά η ταινία παρουσιάζει και την καθημερινότητα των απλών χωρικών που σταδιακά ενσωματώνονται στην εικόνα του πίνακα.

Η μέθοδος του Majewski περιλαμβάνει το συνδυασμό ψηφιακά γυρισμένων σκηνών με τρεις διαφορετικούς τρόπους:
α) κινηματογράφηση των ηθοποιών μπροστά σ' ένα blue screen, που αυτό αργότερα ενσωματώνεται με διάφορα φόντα.
β) γυρίσματα με ηθοποιούς σε πραγματικά τοπία της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Αυστρίας και της Νέας Ζηλανδίας και σε άλλα τοπία, που να μοιάζουν με αυτά που φαίνονται στους πίνακες του Bruegel. 
γ) ένα τεράστιο φόντο του έργου του Μπρύγκελ, ζωγραφισμένο πάνω σε καμβά από τον ίδιο τον Majewski, με τον μοντέρ της ταινίας να δημιουργεί προσεκτικά στρώσεις -επίπεδα στην τελική σύνθεση της εικόνας. 
Έτσι, για παράδειγμα, ένας ηθοποιό που κινηματογραφήθηκε μπροστά σ' ένα blue screen προστίθεται ανάμεσα σε διαφορετικά επίπεδα, τόσο ζωγραφισμένων φόντων όσο και αληθινών τοπίων γυρισμένων σε φιλμ, και που ενισχύονται από ψηφιακά από γυρισμένα τοπία νυχτερινού ουρανού της Νέας Ζηλανδίας. Ο Majewski, για την υλοποίηση χρησιμοποίησε τεχνολογία 3D και μια ψηφιακή κάμερα γνωστή ως 4K Red One.
«Χρησιμοποιήσαμε το 3D με έναν νέο τρόπο, συνδυάζοντας την απόδοση της Κόκκινης Κάμερας με τις υφές των πινάκων, δίνοντας αυτή την υφή σε κάθε πλάνο του τοπίου, με έναν τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει» εξηγεί ο σκηνοθέτης  Lech Majewski . «Αυτή είναι η πρώτη φορά που η κάμερα έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε μια ταινία πάνω σε ένα αντικείμενο τέχνης. Δημιουργούμε έναν νέο κόσμο.»
Ο  Lech Majewski δεν βασίστηκε όμως μόνο σε προηγμένες κάμερες για να γυρίσει αυτό το πρωτοποριακό φιλμ. Έστησε επίσης το φιλμ σαν ένα έργο τέχνης. «Γυρίσαμε κάθε πλάνο σαν πίνακα» λέει, προσθέτοντας ότι η διαδικασία αυτή περιλάμβανε το κομμάτιασμα της εικόνας και μετά την επανασυναρμολόγηση σε ένα συνολικό κομμάτι. «Είναι σαν το έργο ενός Βενεδεκτίνου μοναχού, που συναρμολογεί την εικόνα από διάφορα υλικά. Δεν έχω δει ποτέ πριν ταινία σαν κι αυτή.»

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)