(Στη ράχη του Διαβόλου)
του Guillermo del Toro

Ισπανία. Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Σ’ ένα απομονωμένο οικοτροφείο δύο άνδρες που ανήκουν στους δημοκρατικούς φέρνουν ένα 10χρόνο αγόρι, τον Κάρλος. Ο πατέρας του έχει πεθάνει στο μέτωπο και το οικοτροφείο είναι το μοναδικό μέρος όπου μπορεί να βρει προστασία καθώς εκεί φιλοξενούνται ορφανά του πολέμου. Διευθύντρια είναι η Κάρμεν ακρωτηριασμένη στο αριστερό της πόδι ενώ την βοηθά ένας φίλος της, ο γιατρός Κάσαρες. Στο υπηρετικό προσωπικό ανήκει ο νεαρός Χασίντο ένας πρώην τρόφιμος του οικοτροφείου και η αρραβωνιαστικιά του. Σχεδόν άμα τη άφιξη του, ο Κάρλος θα παρατηρήσει κάτι παράξενο στον χώρο. Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται καρφωμένη στο έδαφος μια ανενεργή βόμβα. Επιπλέον το μέρος μοιάζει στοιχειωμένο. Ο Κάρλος αισθάνεται την παρουσία ενός φαντάσματος. Είναι ο Σάντι ένα παιδί που εξαφανίστηκε την ίδια νύχτα που η βόμβα έπεσε στην αυλή. Ο Κάρλος είναι αντιμέτωπος όχι μόνο με τα προηγούμενα αλλά και με τη δυσπιστία των άλλων παιδιών. Πρέπει να περάσει λοιπόν από μια σειρά δοκιμασίες για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του…
Η ταινία μόνο κατ’ επίφαση είναι μια ιστορία φαντασμάτων. Αν και η παρουσία του φαντάσματος είναι καθοριστική στην αποκάλυψη του μυστηρίου και στη λύση της δραματικής πλοκής, ο σκηνοθέτης χειρίζεται το φάντασμα ως ένα χαρακτήρα της δραματικής πλοκής με το οποίο τα άλλα πρόσωπα συνομιλούν. Ο σκηνοθέτης υιοθετεί την οπτική των παιδιών έτσι η παρουσία του υπερφυσικού στη ταινία είναι απολύτως νομιμοποιημένη. Εξάλλου η γοητεία της ταινίας έγκειται ακριβώς εδώ: ο θεατής παραπλανάται αφού θεωρεί ότι παρακολουθεί μια ταινία τρόμου. Η ταινία λοιπόν αφηγείται μια μικρή ιστορία απληστίας που διαδραματίζεται στο περιθώριο ενός πολέμου. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο καμιά παιδική αθωότητα δεν μπορεί να υπάρξει.
Σε παραγωγή του Pedro Almodovar και του αδελφού του Augustin η ταινία επιβεβαιώνει το αναμφισβήτητο ταλέντο του σκηνοθέτη και τις ανανεωτικές ιδέες του.
Δ.Μ.