(Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου)
της Susanne Bier
(οι δηλώσεις της σκηνοθέτιδος)

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ
Με γοητεύει ο τρόπος που ζούμε στην Ευρώπη. Η Σκανδιναβία είναι αρκετά μικρή και αρκετά προνομιούχα και έχει την αίσθηση ότι είμαστε προστατευμένοι και τίποτε δεν μπορεί να μας συμβεί και τίποτε δεν μπορεί να μας συμβεί. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου η αίσθηση της ασφάλειας δεν είναι τόσο ισχυρή πια: για καλό ή για κακό ο μεγάλος κόσμος σιγά-σιγά έρχεται προς τα εμάς. Αυτό δεν νομίζω ότι αναγκαστικά είναι κακό. Η αίσθηση ότι είμαστε προστατευμένοι επίσης λειτουργεί ως ένας τείχος μεταξύ εμάς και του υπολοίπου κόσμου και αυτό νομίζω ότι δεν είναι υγιές. Με γοητεύει το γεγονός ότι μιας έχει επηρεάσει ο φόβος.
(…) Στην ταινία Brodre/ Brothers/ Ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου οι διεθνείς συγκρούσεις που όλοι γνωρίζουμε από τις εφημερίδες ξαφνικά και μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο ξεσπούν στην καθημερινή ζωή προκαλώντας αλλαγές. Βρίσκω ότι είναι πολύ γοητευτικό το πώς η καθημερινότητα ξαφνικά αλλάζει από, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τυχαία γεγονότα και το πώς συνδιαλλαγόμαστε με τέτοιες βίαιες αλλαγές. Η ταινία είναι μας αναγνώριση του γεγονότος ότι ο πόλεμος και η τρομοκρατία είναι επίσης εδώ στο μικρό περίκλειστο και προστατευμένο σύμπαν.
Η απεικόνιση της δανέζικης στρατιωτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν δίνει στην ταινία μια πολιτική διάσταση. Ωστόσο αυτή είναι κυρίως μια ιστορία αγάπης για τις συνθήκες του έρωτα στη σύγχρονη ζωή. Η ιστορία αναφέρεται στα συναισθήματα που συνοδεύονται με τέτοια γεγονότα. Για μένα το σινεμά έχει σχέση με την περιγραφή των συναισθημάτων και την παρουσίαση των αισθημάτων.

Η ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ
Μ’ αρέσει να μπαίνω μέσα στους χαρακτήρες της ταινίας και είναι γι’ αυτό το λόγο που η σοβαρή και αστεία πλευρά της ζωής είναι στο κέντρο των ταινιών μου. Είναι σημαντικό για μένα ότι η αγριότητα στη ταινία Brothers/ Ουκ επιθυμήσεις την γυναίκα του πλησίον σου έρχεται σε αντίθεση με την ανθρώπινη ζεστασιά, την τρυφερότητα και την οικειότητα. Και οι δύο πλευρές υπάρχουν και δεν θα μπορούσα να έχω περιγράψει την μια χωρίς την άλλη, δεν θα το ήθελα. Ο στόχος μου είναι να αποδεχθώ την πραγματικότητα και να βρω σ’ αυτή ελπίδα ανεξάρτητα το πόσο βίαιη είναι η πραγματικότητα το χιούμορ είναι ακόμα χωρίς αμφισβήτηση μέρος της ζωής και αυτό που μας κάνει ακόμα να είμαστε άνθρωποι.
(…) Αυτό που συμβαίνει στο κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας τον Michael είναι πολύ αληθινό και φέρνει μαζί του τον τρόμο του πολέμου και τον φέρνει μέσα σ’ ένα άνετο μεσοαστικό περιβάλλον. Αυτή του η εμπειρία τον αποξενώνει από τον κόσμο του.
Είναι ένας συμπαθητικός άνθρωπος που έχει κάνει κάτι ασυγχώρητο και έχει προδώσει αυτό που ο ίδιος πιστεύει ότι είναι. Δεν μ’ ενδιέφερε να περιγράψω ένα τέρας. Η ταινία περιγράφει ένα ηθικό ζήτημα που μας αφορά όλους: θα μπορούσαμε ποτέ να φθάσουμε στο σημείο όπου θα κάναμε κάτι που πιστεύαμε ότι ποτέ δεν θα κάναμε; Και εάν ναι, θα εξακολουθούσαμε μετά από αυτό να είμαστε άνθρωποι; Όταν ο Michael κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη ποιον βλέπει; Και αυτό δεν χρειάζεται να έχει σχέση με τον πόλεμο –θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε. Όμως πιστεύω ότι είναι μια ερώτηση που αξίζει να τεθεί. Και αν όλο και περισσότεροι άνθρωποι θέτουν τέτοιες ερωτήσεις ίσως γίνουμε πιο ανεκτικοί.

ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ
Δεν κάνω στην ταινία κάποιου είδους πολιτική δήλωση για τους Μουσουλμάνους: οι τρομοκράτες είναι ένα δραματουργικό εργαλείο, θέτοντας έτσι μια ηθικά απίθανη κατάσταση για τον Michael. Ήταν μια συνειδητή επιλογή να μην μπω σε μια συζήτηση για τις πεποιθήσεις τους, γιατί αυτό θα πήγαινε την ταινία κάπου αλλού, εκεί που δεν έπρεπε να πάει. Δεν είχα αναστολές στο να περιγράψω τρομοκράτες τόσο βίαιους. Ίσως υπάρχουν λόγοι πίσω από την τρομοκρατία που αξίζουν να συζητηθούν, όμως αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Πιστεύω ότι ο κόσμος είναι έτσι: τα γεγονότα ίσως είναι όχι τόσο σημαντικά αλλά το τυχαίο διαρκώς λειτουργεί καθοριστικά –δεν το λέω μ’ ένα τρόπο κυνικό. Νομίζω ότι φοβάμαι το τυχαίο και γι’ αυτό ήθελα να συνδιαλεχθώ μαζί του, να το κατανοήσω αφηγούμενη μια ιστορία. Όμως τα πράγματα δεν είναι χωρίς ελπίδα. Δεν πιστεύω στο να αφηγούμαι ιστορίες χωρίς ελπίδα.

(δήλωση στις σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας και στην ηλεκτρονική τοποθεσία http://www.futuremovies.co.uk/)