του Nicolas Winding Refn
(σχετικά με την ταινία)

Ο Julian -τον ρόλο υποδύεται ο  Ryan Gosling- ζει στον κόσμο της παρανομίας: αντιμετωπίζει κάποια άλυτα προβλήματα με τη δικαιοσύνη και διευθύνει ένα κλαμπ πυγμαχίας στο Bangkok, σαν προκάλυψη για το εμπόριο ναρκωτικών. Η μητέρα του -τον ρόλο υποδύεται η Kristin Scott Thomas-, και επικεφαλής μιας εγκληματικής οργάνωσης, καταφθάνει από τις ΗΠΑ για να παραλάβει τη σωρό του γιου της Billy. Ο αδελφός του Julian έχει δολοφονηθεί μετά την άγρια δολοφονία της μιας νεαρής πόρνης. Εξοργισμένη ζητά από τον γιο της Julian να εκδικηθεί τη δολοφονία του αδελφού του. Ο Julian θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Chang, έναν μυστηριώδη συνταξιούχο αστυνομικό…
Ο Nicolas Winding Refn, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Πάντα μ’ άρεσαν οι ταινίες πολεμικών τεχνών, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κάνει μια τέτοια, κυρίως επειδή ήθελα οι ηθοποιοί να μάθουν Muay Thai και να παλέψουν στα αλήθεια. Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μάθει κάποιος Muay Thai και εγώ ήθελα οι ηθοποιοί μου να το μάθουν σε 8 εβδομάδες. Ακριβώς αυτό από μόνο του ήταν μια πρόκληση.
(...)  Πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία για τη σχέση μητέρας / γιου και τις συγκρούσεις που υπάρχουν σ’ αυτήν. Ήθελα η ταινία να ξεκινά με ένα κινηματογραφικό είδος και σταδιακά να μετατρέπεται σε κάτι άλλο, όπως συμβαίνει καθώς πλησιάζει η τελική αναμέτρηση μεταξύ μητέρας και γιου.
(...) Είμαστε τόσο συνηθισμένοι να βλέπουμε ότι η βία και το έγκλημα είναι έργα των ανδρών, που ακόμα και η ιδέα του να δει μια γυναίκα να ενσαρκώνει το απόλυτο κακό - και ιδιαίτερα μια μητέρα -ήταν απολαυστική. Από πολύ νωρίς, για το ρόλο της μητέρας του Julian, σκέφθηκα την Kristin[το ρόλο υποδύεται η Kristin Scott Thomas]. Συναντηθήκαμε στο Παρίσι και σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να κάνουμε μια μείξη Λαίδη Μάκβεθ και Donatella Versace ...
(...) Σ' όλες τις ταινίες μου, οι ηθοποιοί έχουν πάντα ένα μεγάλο μέρος στη δημιουργία των χαρακτήρων: είναι στα αλήθεια μέρος του DNA τους, και ο Vithaya [Vithaya Pansringarm, υποδύεται τον Chang] γρήγορα κατανόησε ότι ο χαρακτήρας του ήταν δικαστής, ένορκος και δήμιος -όλα μαζί- ένας άνθρωπος που έχει την ικανότητα να αποφασίσει του τι είναι καλό και τι είναι κακό. Ήταν σε θέση να φέρει σ’ αυτόν το χαρακτήρα ακριβώς αυτό που έψαχνα: ένα είδος καρμικής δικαιοσύνης. Για κάθε κακό που κάνεις, σε ανταπόδοση, κάτι κακό θα σε καταδιώκει, και είναι αυτός , ο Vithaya, που αποφασίζει αν θα σε καταδιώξει ή θα σε συγχωρήσει.
(...) [Στην ταινία] Υπήρχαν πολλές διαφορετικές επιρροές που οδήγησαν και σε διαφορετικές ιδέες. Μια από τις πιο βασικές επιρροές ήταν το έργο του Richard Kern και η εμμονή του με τις βίαιες εικόνες, ιδίως η μικρού μήκους ταινία του, The Evil Cameraman(1990).
Και επιπλέον υπήρχε και έντονη επιθυμία μου να αναμειχθούν στοιχεία από την ελληνική μυθολογία, με την Bangkok ως σκηνικό ...
(...) Ό, τι κάνω προέρχεται από την ανάγκη, κάθε φορά, να θέτω προκλήσεις στον εαυτό μου. Φυσικά υπάρχουν και κοινά στοιχεία με τις άλλες ταινίες και τους χαρακτήρες τους. Όμως χρόνια πριν, αποφάσισα να πάψω να προσπαθώ να κατανοήσω γιατί κάνω κάτι, έτσι θα μπορούσα να ακολουθήσω το ένστικτό μου: Τι θέλω να δω όταν πάω στο σινεμά;»

Επιπλέον ο Nicolas Winding Refn γράφει στο σημειώμα του σκηνοθέτη: «Η αρχική ιδέα για την ταινία, ήταν μια ιστορία για έναν άντρα που θέλει να τα βάλει με το Θεό. Από μόνο του αυτό ήταν ταυτόχρονα κι εμπόδιο, αλλά όταν έγραφα το σενάριο, κατακλυζόμουν από πολλές υπαρξιακές σκέψεις ο ίδιος (περιμέναμε το δεύτερο παιδί μας, και η σύζυγος μου περνούσε μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη), και η ιδέα ενός ανθρώπου που θέλει να πολεμήσει τα θεία, χωρίς να ξέρει ακριβώς το λόγο γιατί, με εξίταρε.
    Με αυτό ως βάση, δημιούργησα ένα χαρακτήρα, τον Τσανγκ, ο οποίος πιστεύει ότι είναι Θεός, και βασικό πρωταγωνιστή τον Τζούλιαν, ο οποίος αναζητά μια θρησκεία στην οποία να μπορεί να πιστέψει.
    Η πίστη βασίζεται στην ανάγκη μας για μια απάντηση από ψηλά, αλλά τις περισσότερες φορές δε γνωρίζουμε καν την ερώτηση. Όταν η απάντηση έρχεται, πρέπει να κοιτάξουμε στο παρελθόν για να βρούμε τι ρωτήσαμε. Κάπως έτσι, η ταινία είναι φτιαγμένη ως απάντηση, με την ερώτηση να αποκαλύπτεται στο τέλος.
    Εκ των υστέρων, είδα τις ομοιότητες του Τσανγκ με τον One Eye του Valhalla Rising, και του Οδηγού στο Drive – είναι όλοι τους ριζωμένοι στη μυθολογία και δυσκολεύονται να συμβαδίσουν με την καθημερινότητα. Ο Τσανγκ, καθορίζεται από την αινιγματική του συμπεριφορά, σε τέτοιο βαθμό που γίνεται ένας άϋλος χαρακτήρας, που ορίζεται από το όνομα του, κι όχι από την εικόνα του.
    Κατά κάποιο τρόπο, το Μόνο Ο Θεός Συγχωρεί/ Only God Forgives, είναι το σύνολο όλων των ταινιών που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Νομίζω, ότι κατευθυνόμουν προς μία καλλιτεχνική σύγκρουση, ολοταχώς, με σκοπό να αλλάξω τα πάντα γύρω μου και να δω τι θα προέκυπτε. Πάντα έλεγα ότι ήθελα να κάνω ταινίες για γυναίκες, και καταλήγω να κάνω ταινίες με βίαιους άντρες. Τώρα που τα πάντα συγκρούονται, μπορεί να αλλάξουν παντελώς τα πράγματα για μένα. Η σύγκρουση αυτή, είναι συναρπαστική, γιατί όλα γύρω μου γίνοντα τόσο αβέβαια, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο δεύτερος έχθρος της δημιουργικότητας, μετά το «καλό γούστο», είναι η ασφάλεια».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)