(Η κόκκινη έρημος)
του Michelangelo Antonioni

H Giulliana –την υποδύεται η Monica Vitti - ζει στην Ραβέννα. Είναι παντρεμένη με τον Ugo, έναν μηχανικό, διευθυντή ενός εργοστασίου και έχουν έναν γιο, τον Valerio. Κατά τη διάρκεια μιας εργατικής απεργίας, η Giulliana περιφέρεται στην περιοχή γύρω από το εργοστάσιο. Παρατηρεί έναν εργάτη που τρώει ένα σάντουιτς και προσφέρεται να το αγοράσει. Επισκέπτεται τον σύζυγο της στο εργοστάσιο και εκεί γνωρίζεται με τον Corrado (τον ρόλο υποδύεται ο Richard Harris), έναν βρετανό μηχανικό, φίλο του άνδρα της. Ο Corrado αναζητά ειδικευμένους εργάτες για ένα εργοστάσιο στην Νότια Αμερική. Ο Ugo, εν τη απουσία της Giulliana, εξομολογείται στον Corrado την προβληματική και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της γυναίκας του, που την αποδίδει στο αυτοκινητιστικό ατύχημα στο οποίο τραυματίστηκε. Ο Corrado γοητεύεται από την προσωπικότητα της Giulliana και αντιλαμβάνεται ότι η συμπεριφορά της είναι απόρροια μιας βαθύτατης θλίψης.
Πρώτη έγχρωμη ταινία του σκηνοθέτη, το Deserto Rosso αποτελεί μια προέκταση των προβληματισμών του σκηνοθέτη που εκτέθηκαν στις αμέσως προηγούμενες ταινίες του: L’ Avventura, La Notte, L’ Eclisse. Επιλέγοντας να θέσει στο κέντρο μια νεαρή γυναίκα, ο Antonioni ενδιαφέρεται λιγότερο για τη θέση της μέσα στο γάμο και τη σχέση της με τον σύζυγο της, περισσότερο εμμένει στις σχέσεις με τον ευρύτερο περιβάλλοντα κοινωνικά χώρο. Εδώ η αλλοτρίωση και η αποξένωση (βασικές παράμετροι της προβληματικής του σκηνοθέτη) συνιστούν κοινωνικές νόσους που προσβάλλουν και καταστρέφουν τις σχέσεις, τα συναισθήματα, την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση.  Η βιομηχανία, η μόλυνση, η διαταραχή της ισορροπίας της φύσης συνιστούν ουσιώδεις απειλές της ζωής για την ηρωίδα. Η πνιγηρή ατμόσφαιρα, η ανία, η απόγνωση, η αποξένωση, η βαθύτατη μελαγχολία της ύπαρξης, όλα αυτά είναι παράγωγα μιας βαθύτατης απαξίωσης των κοινωνικών, συναισθηματικών και εντέλει υλικών σχέσεων. Ο τρόπος που χειρίζεται το χρώμα ο σκηνοθέτης -με τους γήινους  χρωματικούς τόνους να συνυπάρχουν με λαμπερά, έντονα, τεχνητά χρώματα- υπογραμμίζει ακριβώς αυτή την ανισορροπία στην ζωή, την παρέκκλιση από την φυσική τάξη λόγω της εκβιομηχάνισης.
Δημήτρης Μπάμπας