του John Maybury

Στο πρόσωπο, τις ερωτικές σχέσεις και το έργο ενός από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους του 20ου αιώνα, του Francis Bacon επικεντρώνεται η ταινία. Έναν ζωγράφο που επανέφερε στον προσκήνιο, μετά την περιπέτεια του μοντερνισμού, την ανθρώπινη φιγούρα. Τα έργα του είναι γεμάτα μ’ ανθρώπινες  φιγούρες, πολλές φορές άσχημες στην μορφή και απωθητικές, που σημαδεύονται από κάποιου είδους εσωτερικό άγχος και πόνο -πολύ μακριά από τις απεικονίσεις αρμονίας και γαλήνης της κλασικής εποχής.
Η αφήγηση παρακολουθεί την πορεία του ζωγράφου, τη δεκαετία του 60, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ιδιαίτερη σχέση του με τον νεαρό εραστή του, τον George Dyer: Εκκινώντας από τη γνωριμία τους –όταν ο Dyer εισβάλει ως διαρρήκτης στο σπίτι του Bacon και καταλήγει στο κρεβάτι του– και εμμένοντας κυρίως στις διακυμάνσεις της περιπετειώδους ερωτικής τους σχέσης. Ο σκηνοθέτης, μέσα από την εξέλιξη της σχέσης τους, παρακολουθεί το πώς η καλλιτεχνική δημιουργία λαμβάνει υπόσταση, ενώ παράλληλα εστιάζει στη διαλεκτική σχέση τέχνης και αληθινής ζωής. Κυριαρχία και υποταγή ήταν το δίπολο μέσα στο οποίο κινήθηκαν και οι δύο εραστές. Λιτή στις αφηγηματικές της τεχνικές, η σκηνοθεσία ενδιαφέρεται κυρίως στο να αναπαραστήσει τις δυναμικές μιας ολέθριας σχέσης και τις αντανακλάσεις της στην τέχνη, παρά να αναπαραγάγει πιστά μια εποχή και το πνεύμα της. Αν και η ταινία δεν παρουσιάζει κανένα πίνακα του ζωγράφου, ο φωτισμός και το στήσιμο των σωμάτων μέσα στο κινηματογραφικό κάδρο είναι μια ευθεία και σαφή αναφορά στους πίνακες του Bacon.
Ο John Maybury δηλώνει για την ταινία Love is the Devil: «Ήθελα να δημιουργήσω ατμόσφαιρα- όχι ιστορικές λεπτομέρειες. Αυτό που μ’ ενδιέφερε περισσότερο για την ζωή του Bacon είναι οι πίνακες με το εραστή, τον Dyer. Οι δυναμικές μεταξύ ενός καλλιτέχνη και της “μούσας” του, οι επιλογές που πρέπει κάνει ένας καλλιτέχνης μεταξύ του έργου του και της προσωπικής του ζωής. Το βρήκα γοητευτικό».
Δ.Μ.