(Ασανσέρ για δολοφόνους)
του Louis Malle

Ο Julien Tavernier, ένας πρώην αλεξιπτωτιστής με παρελθόν στην Αλγερία και την Ινδοκίνα, αποφασίζει μαζί με την ερωμένη του Florence να δολοφονήσει το αφεντικό του Carala, βιομήχανο και σύζυγο της Florence. Ο σχεδιασμός είναι λεπτομερής και ακριβής, ενώ τα άλλοθι και των δύο αναγκαία. Όμως σε μια παράδοξη εξέλιξη των γεγονότων, ο Julien θα βρεθεί παγιδευμένος μέσα στο ασανσέρ του κτιρίου στο οποίο βρίσκονται τα γραφεία του Carala. Έξω από το κτίριο, δύο νεαροί, ο Luis και η Veronique, κλέβουν το αυτοκίνητο του Tavernier και στην διάρκεια των περιπλανήσεων τους θα σκοτώσουν ένα γερμανό τουρίστα…
Τοποθετώντας την ταινία μέσα στην παράδοση του αμερικάνικου νουάρ, ο σκηνοθέτης κάνει μια καθοριστική κίνηση: τα πρόσωπα της ταινίας προσπαθούν αγωνιωδώς να διαφύγουν προς μια άλλη ζωή, αλλά η μοίρα τούς το απαγορεύει. Οι συνεχείς ανατροπές στο σενάριο, η ασπρόμαυρη μελαγχολική ατμόσφαιρα, οι αφηγηματικές εντάσεις, το σασπένς και κυρίως μουσική του Miles Davis -μια αντανάκλαση τόσο του χαοτικού αστικού τοπίου όσο και του ρυθμού που ζει μια πόλη-, αποτελούν καθοριστικά στοιχεία της αισθητικής ταυτότητας της ταινίας.
Ο Luis Malle δηλώνει: “Ήμουν διχασμένος μεταξύ της απέραντης εκτίμησης μου για τον Bresson και του πειρασμού να κάνω μια ταινία σαν αυτές του Hitchcock. (…) Ήμουν τρελός με την τζαζ … η μουσική επένδυση της ταινίας Ασανσέρ για δολοφόνους είναι μοναδική. Είναι μία από τις λίγες μουσικές επενδύσεις ταινίας πού απόλυτα έχουν αυτοσχεδιαστεί… Προβάλλαμε αυτά τα τμήματα για τα οποία είχαμε επιλέξει να υπάρχει μουσική επένδυση και αυτός [Miles Davis] έκανε πρόβα με τους μουσικούς… Μεταμορφώθηκε η ταινία… όταν η μουσική προστέθηκε, φάνηκε σαν η ταινία ξαφνικά να απογειώθηκε”.
Ο Luis Malle γεννήθηκε το 1932 στο Thumeries της Γαλλίας και πέθανε το 1995 στο Beverly Hills των ΗΠΑ. Ξεκίνησε σπουδές πολιτικών επιστημών, τις οποίες γρήγορα εγκατέλειψε για τον κινηματογράφο. Αποφοίτησε από την IDHEC και μαθήτευσε δίπλα στους Jacques -Yves Cousteau και τον Robert Bresson. Ανήκει στους σκηνοθέτες του νέου κύματος και ταινίες όπως το Οι εραστές (1959) και Η Ζαζί στο μετρό (1960) θεωρούνται εμβληματικές του πνεύματος μιας εποχής. Την δεκαετία του 80 συνέχισε την καριέρα του στην Αμερική με ταινίες όπως το Atlantic City (1980) για να επιστρέψει πάλι στην Ευρώπη (Ο Μιλού τον Μάη, Αντίο παιδιά).
(δ.τ.)

Ασανσέρ για δολοφόνους (Ascenseur pour l’ echafaud)
Σκηνοθεσία: Louis Malle.
Σενάριο: Louis Malle, Roger Nimier βασισμένο σ’ ένα μυθιστόρημα του Noël Calef
Φωτογραφία: Henri Decaë.
Σκηνικά- Κοστούμια: Jean Mandaroux, Rino Mondellini.
Ήχος: Raymond Gauguier.
Μουσική: Miles Davis.
Μοντάζ: Léonide Azar.
Ηθοποιοί: Jeanne Moreau, Maurice Ronet, Georges Poujouly, Yori Bertin, Jean Wall,
Elga Andersen .
Διάρκεια: 88’. Ασπρόμαυρo. 1958
Βραβεία: Louis Delluc (Louis Malle)