(Από τότε που έφυγε ο Οτάρ)
της Julie Bertucelli
Τρεις γυναίκες ζουν σ’ ένα μικρό και γεμάτο βιβλία διαμέρισμα στην πρωτεύουσα της Γεωργίας T’bilisi: είναι η σχεδόν 90χρονη γιαγιά Έκα, η μέσης ηλικίας κόρη της Μαρίνα και η εγγονή της Άντα. Καθώς η οικονομική δυσανεξία ταλαιπωρεί τους κατοίκους της χώρας, οι τρεις γυναίκες έχουν εναποθέσει της ελπίδες τους σ’ ένα απόντα, στον Oτάρ, τον γιο της Έκα, άνδρα της Μαρίνας και πατέρα της Άντα. Οι επιστολές που έρχονται από το Παρίσι, όπου δουλεύει ως ανειδίκευτος εργάτης, ρίχνουν μια αχτίδα φωτός σε μια κατά τα άλλα θλιβερή πραγματικότητα. Όταν φθάνουν τα άσχημα νέα, ότι ο Οτάρ σκοτώθηκε σε δυστύχημα, η Άντα και η Μαρίνα αποφασίζουν να τα κρύψουν από την ηλικιωμένη Έκα. Τα γράμματα συνεχίζουν να έρχονται από το Παρίσι όμως αυτή τη φορά είναι γραμμένα από την Άντα…
Αυτή η μητριαρχική οικογένεια, στην οποία εστιάζει η σκηνοθέτις, είναι μια εστία αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα που διαχέεται στον κόσμο. Βαθύτατα ανθρώπινη, γεμάτη χιούμορ και αισιοδοξία, παρ’ όλη τον σκοτεινό περίγυρο, η ταινία είναι μια πλήρης θερμών συναισθημάτων απεικόνιση του σύγχρονου προσώπου της γυναίκας…
Η Julie Bertucelli δηλώνει: “Ο Otar, ο απών γιος, λατρεύεται παρά πολύ από γυναίκες που ανήκουν σε τρεις γενιές. Και αυτό δεν είναι πολύ καλό”.
Η Julie Bertucelli γεννήθηκε στη Γαλλία το 1968. Σπούδασε φιλοσοφία. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη δίπλα σε ονόματα όπως Otar Iosseliani, Krzysztof Kieslowski, Bernard Tavernier και άλλοι. Σκηνοθέτησε 10 ντοκιμαντέρ.
Δ.Μ.
Από τότε που έφυγε ο Οτάρ (Depuis qu' Otar est parti)
Σκηνοθεσία: Julie Bertucelli.
Σενάριο: Julie Bertucelli, Bernard Renucci.
Φωτογραφία: Christophe Pollock.
Σκηνικά: Emmanuel de Chauvigny.
Kοστούμια: Nathalie Raoul.
Ήχος: Henri Morelle.
Μουσική: Hikaru Hayashi.
Mοντάζ: Emmanuelle Castro.
Ηθοποιοί: Esther Gorintin, Nino Khomassouridze, Dinara Droukarova, Temour Kalandadze, Roussoudan Bolkvadze, Sacha Sarichvili.
Παραγωγή: Les Films du Poisson, ARTE France Cinema, Entre Chien et Loup, Studio 99.
Διάρκεια: 102'. Έγχρωμο. 2003.
Βραβεία: μεγάλο βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής Φεστιβάλ Καννών, César καλύτερης πρώτης ταινίας μυθοπλασίας, σεναρίου Φεστιβάλ Deauville, βραβείο της Ένωσης Γάλλων Κριτικών Κινηματογράφου, ειδική μνεία της Fipresci στην Viennale.
