του François Ozon

Πορτραίτο μιας δύσκολης εφηβείας, η ταινία είναι επιπλέον και μια εξερεύνηση ενός περίπλοκου και δαιδαλώδους τοπίου: της υπό διαμόρφωση σεξουαλικότητας μιας νεαρής κοπέλας.
Η Isabelle, μια 17χρονη μαθήτρια –το ρόλο υποδύεται η σαγηνευτική Marine Vacth-, ζει την εφηβεία και τις περιπλοκές της. Αποφασίζει να διερευνήσει τη σεξουαλικότητα της και λόγω αυτής της απόφασής της οδηγείται στην πορνεία. Η αφήγηση παρακολουθεί την κεντρική ηρωίδα μέσα στο χρονικό διάστημα ενός έτους: από το καλοκαίρι και τους εφηβικούς έρωτες του, στο φθινόπωρο με την είσοδό της στους χώρους της πορνείας, το σκοτεινό χειμώνα με την αποκάλυψη της δραστηριότητας της (λόγω ενός τραγικού συμβάντος) και τέλος την άνοιξη με την κάθαρση(;) της ηρωίδας, μέσα από τη συνάντησή της με μια μεγαλύτερη ηλικίας γυναίκα (στο ρόλο η Charlotte Rampling).
Ο κόσμος της εφηβικής σεξουαλικότητας ήταν πάντα στο κέντρο της προσοχής του François Ozon, κυρίως όμως στην ομοφυλόφιλη εκδοχή της. Σ’ αυτήν την ταινία, ίσως για πρώτη φορά με τέτοια ένταση, εστιάζει στο πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας, η οποία, μέσω της καθόδου της στην πορνεία, εξερευνά την ετεροφυλόφιλη σεξουαλικότητας της. Ο σκηνοθέτης σχεδιάζει τόσο ένα πορτραίτο της ηρωίδας, όσο και μια απεικόνιση του οικογενειακού τοπίου, το οποίο, παρεμπιπτόντως, κάθε άλλο παρά δύσμορφο είναι. Παράλληλα, καταγράφει το πώς αυτή η πράξη της αντηχεί μέσα στην «εκσυγχρονισμένου» τύπου οικογενειακή ζωή της: η ηρωίδα μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον είναι ένα είδος προβοκάτορα, ένα πρόσωπο αρκετά κοινό στην πινακοθήκη χαρακτήρων του François Ozon. Μέσα στους στενούς χώρους του μικροαστικού διαμερίσματος -όπου η ηρωίδα είναι ακόμη μια έφηβη, ένα κορίτσι-, η ξαφνική αποκάλυψη της σεξουαλικότητας της (και ό,τι τη συνοδεύει) καταλαμβάνει κολοσσιαίες διαστάσεις.
Αρνούμενος να απαντήσει στα ερωτήματα -ψυχολογικά ή άλλα- που θέτει η παρεκτροπή της ηρωίδας, ο François Ozon απεικονίζει την εκπόρνευσή της ως κάτι παραπάνω από μια τυπική (;) εφηβική παρεκτροπή. Αν και ως τέτοια φαίνεται να αντιμετωπίζεται από την οικογένεια –κυρίως μέσα από το βλέμμα της μητέρας, που υποδύεται η Géraldine Pailhas-, η εκπόρνευση της ηρωίδας έχει την καταγωγή της στην κινηματογραφική μυθολογία: Αυτής της ταινίας Belle de Jour (1967) του Luis Buñuel. Υπάρχει μια βαριά σκιά στο πρόσωπο και τη ψυχή της νεαρής ηρωίδας: είναι ο σεξουαλικός πόθος που κάνει την εμφάνιση του και ζητεί επιτακτικά την πλήρωσή του. Η εκπόρνευση είναι μια αμήχανη απάντηση της ηρωίδας στα προηγούμενα.
Και γι’ αυτό η ταινία, επιπλέον, θα μπορούσε να θεωρηθεί, καταρχάς λόγω της λαμπερής σεξουαλικής παρουσίας της Marine Vacth, αλλά και εξαιτίας των ερωτικών σκηνών, και ως έκφραση μιας απόλυτης ανδρικής φαντασίωσης: Ένα κορίτσι που γίνεται γυναίκα, μια γυναίκα διαθέσιμη, που είναι αποφασισμένη να ζήσει τη σεξουαλικότητα της, χωρίς (ηθικά) όρια και χωρίς προκαταλήψεις...

Δημήτρης Μπάμπας