(Ραγισμένα όνειρα)
του Felix van Groeningen

Ταινία που οργανώνεται γύρω τα κλισέ ενός μελοδράματος, το Τhe Βroken Circle Breakdown (Ραγισμένα όνειρα) του Felix van Groeningen χαρακτηρίζεται παράλληλα και από την ένταση του συναισθήματος, το πάθος και την καταπραϋντική δύναμη της bluegrass μουσικής.
Η Ελίζ κι ο Ντιντιέ είναι μαζί εδώ και επτά χρόνια γεμάτα πάθος. Όταν η μικρή τους κόρη, Μεϊμπέλ, έρχεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή ασθένεια, όλα τα σημεία καμπής στην έντονη σχέση τους περνούν ξανά μπροστά απ’ τα μάτια τους. Θυμούνται τον κεραυνοβόλο έρωτά τους, το φλερτ και το πάθος, την πιο στενή επαφή μέσα από την μπάντα τους μπλούγκρας μουσικής, την τολμηρή απόφαση να παντρευτούν, την απρόσμενη εγκυμοσύνη και, τέλος, τη χαρά του να είσαι γονιός μετά τη γέννηση της πανέμορφης Μεϊμπέλ. Ένας τέλειος κύκλος ευτυχίας γι’ αυτό το τόσο αντισυμβατικό ζευγάρι. Καθώς όμως το άγχος και η θλίψη γύρω από τη θεραπεία της Μεϊμπέλ εντείνονται, ο Ντιντιέ κι η Ελίζ αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους. Παλεύουν μαζί για το παιδί τους, ελπίζοντας πως η αγάπη δεν θα τους εγκαταλείψει τώρα που τόσο την έχουν ανάγκη. Η αγάπη μπορεί να νικήσει τη μοίρα, αλλά όχι πάντα.
Το σενάριο βασίζεται σ' ένα θεατρικό έργο του Johan Heldenbergh, ο οποίος υποδύεται και τον πρωταγνωστικό ρόλο. Ο Felix van Georningen, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει : "Όταν, για πρώτη φορά, είδα το θεατρικό έργο αμέσως σκέφτηκα ότι ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Όλα τα στοιχεία λειτουργούσαν τέλεια, και σαν σύνολο, το θεατρικό έργο, ήταν αληθινά μεγαλειώδες. Ξεκινά μ' ένα μάλλον αστείο τρόπο, όπως μια συναυλία, με τους μουσικούς να παίζουν, και να ξεκινάνε να αφηγούνται την ιστορία τους. Καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται γι' ένα ζευγάρι, και ότι έχουν χάσει το παιδί τους. Η ιστορία συνεχίζεται από κεί, και ύστερα προχωρά σιγά- σιγά. Πώς αυτός ο άνδρας και αυτή η γυναίκα διαχειρίζονται τη θλίψη τους, και γιατί πια δεν έχουν σχέση; Αυτό είναι ό,τι με συγκίνησε στο θεατρικό έργο. "
Η ταινία βραβεύτηκε με το βραβείο κοινού του τμήματος «Πανόραμα» και το βραβείο Europa Cinemas – Φεστιβάλ Βερολίνου 2013.
Ο Felix van Georningen, σκηνοθέτης της ταινίας, σε σημείωμα του μεταξύ άλλων γράφει: "[Στο θεατρικό έργο] Ο συνδυασμός της προσωπικής ιστορίας, με τη μουσική και την κεντρική ιδέα με συγκλόνισαν. (...) Το θεατρικό είχε και μεγάλους μονολόγους, που δεν ταίριαζαν στον κινηματογράφο. Στο τέλος, αυτό που με έπεισε ήταν το ένστικτο μου. Συγκινήθηκα τόσο πολύ από το θεατρικό, που θα έβρισκα τρόπο να το κάνω. Η δυσκολία του επίσης, το έκανε και άκρως ενδιαφέρον για μένα ως δημιουργό.
Η δομή της ταινίας έγινε κατά το μοντάζ. Υπήρχε εξαρχής στο μυαλό μας ότι θα λειτουργούσε με φλας-μπακ, αλλά η τελική ταινία διέφερε κατά πολύ από το σενάριο. Ο Νίκο Λιούνεν, με το οποίο συνεργαζόμαστε χρόνια κι ανέλαβε το μοντάζ, είναι πραγματικά μάγος με αυτού του είδους την εξιστόρηση. Πιστεύω ότι οι ταινίες μου βασίζονται πολύ στο συναίσθημα, και όχι στην ίδια την ιστορία, οπότε η διαρκής αμφισβήτηση κατά το μοντάζ, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου.
(...) Η ταινία δεν αφορά μόνο την αγάπη των γονέων. Αφορά την αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων που είναι τελείως διαφορετικοί, αλλά και την απώλεια: πώς χάνεις κάποιον παρ’όλο που είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελες. Όσο τα πράγματα στη ζωή τους πηγαίνουν καλά, η διαφορετικότητα τους αποτελεί διασκέδαση. Όταν θα αντιμετωπίσουν την αρρώστια της κόρης τους, θα συγκρουστούν σφοδρά μεταξύ τους. Στο τέλος, χάνουν τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά κι ο ένας τον άλλον".

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, σημειώσεις για την παραγωγή)