(Η νύχτα)
του Michelangelo Antonioni

Η ταινία καταγράφει το 24ωρο της ζωής ενός παντρεμένου ζευγαριού σε κρίση. Ο επιτυχημένος συγγραφέας Τζιοβάνι και η γυναίκα του Λίντια, επισκέπτονται στην κλινική τον φίλο τους Τομάζο που είναι βαριά άρρωστος∙ μετά πηγαίνουν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Τζιοβάνι (στην σεκάνς εμφανίζεται φευγαλέα, νεαρότατος, ο Ουμπέρτο Έκο). Η Λίντια κάποια στιγμή, βαριεστημένη φεύγει από την εκδήλωση και τριγυρνά άσκοπα στην πόλη∙ το βράδυ πηγαίνουν σ’ ένα νάιτ-κλαμπ, αλλά φεύγουν κι από κει για να πάνε σ’ ένα πάρτι στη βίλα ενός βιομηχάνου. Και εκεί η Λίντια παραμένει απαθής και κλεισμένη στον εαυτό της, ενώ πληροφορείται  το θάνατο του Τομάζο. Αποδέχεται το επίμονο φλερτ ενός άγνωστου άνδρα, φεύγουν παρέα, αλλά αρνείται να κάνει έρωτα μαζί του, ενώ ο Τζιοβάνι πολιορκεί ερωτικά την πανέμορφη κόρη του βιομηχάνου, Βαλεντίνα, γεγονός  που δεν περνά απαρατήρητο από την Λίντια, η οποία όμως μοιάζει να αδιαφορεί. Η αυγή τους βρίσκει στο πάρκο της βίλας. Εκείνη του λέει ότι δεν τον αγαπά πια και του διαβάζει ένα παθιασμένο ερωτικό γράμμα που της είχε στείλει κάποτε και εκείνος δεν αναγνωρίζει καν ότι είναι δικό του… 
Η Νύχτα είναι το δεύτερο μέρος  της τριλογίας του Μικελάντζελο Αντονιόνι με θέμα τη μοναξιά και την αποξένωση, η οποία άρχισε με την Περιπέτεια και ολοκληρώθηκε με την Έκλειψη. Κινώντας τους ήρωες στο μεγαλοαστικό περιβάλλον του Μιλάνου, ο Αντονιόνι κινηματογραφεί με στιλιστική αυστηρότητα και αρχιτεκτονική σύνθεση των πλάνων, την έκλειψη των συναισθημάτων, το υπαρξιακό κενό και το τέλος μιας σχέσης. Η μοναδική του ικανότητα να αντανακλά τις βαθύτερες ψυχικές καταστάσεις των ηρώων στην επιφάνεια εργασίας, δεν είναι παρά δείγμα μιας αδιαφιλονίκητης κινηματογραφικής ιδιοφυίας: η ψυχρότητα που εκπέμπει το μέταλλο και το γυαλί της  πόλης του Μιλάνου, στην εκπληκτική εναρκτήρια σκηνή, αντικατοπτρίζει τον πυρήνα της σχέσης∙ η τοποθέτηση των ηρώων στις άκρες του κινηματογραφικού πλάνου,  υποδηλώνει την ψυχική απόσταση που τους χωρίζει∙ τα ασύμπτωτα βλέμματά τους, που σχεδόν ποτέ δεν συναντώνται, υποδεικνύουν μια συναισθηματική απονέκρωση που έχει ήδη αρχίσει. Κοιτάζοντας με διαυγές όσο και πικρό βλέμμα στο εσωτερικό των άρρωστων από την ανία και ηττημένων από τη δύναμη της συνήθειας ηρώων του, καταγράφει το άδειο του μέσα κόσμου, την ανικανότητα και την έλλειψη θέλησης να κατανοήσουν, να αγαπήσουν και να συναντήσουν ξανά ο ένας τον άλλο. Η νύχτα (από τις αγαπημένες ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι), κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι ένα έργο τέχνης για το σκοτάδι της ζωής όταν σβήσει η φλόγα του έρωτα και της αγάπης.   

Η νύχτα / La notte (Ιταλία - Γαλλία, 1961). Σκηνοθεσία: Μικελάντζελο Αντονιόνι. Με τους: Jeanne Moreau, Marcello Mastroianni, Monica Vitti. Διάρκεια: 122΄. Ασπρόμαυρη.

(δ.τ.)