της Justine Triet

Ένα ζευγάρι που 'χει χωρίσει. Ο άνδρας, ο Vincent (το ρόλο υποδύεται ο Vincent Macaigne) είναι χωρίς εργασία, φανερά καταβεβλημένος από το χωρισμό και η γυναίκα, η Laetitia (τον ρόλο υποδύεται η Laetitia Dosch), μια υπερδραστήρια ρεπόρτερ παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Ο απελπισμένος αγώνας του πατέρα να επισκεφθεί και να συναντηθεί με τις δυο κόρες τους. Η σθεναρή άρνηση της πρώην γυναίκας του να το επιτρέψει. Και όλα αυτά με φόντο μια ιστορική βραδιά, της 6ης Μαΐου του 2012,–τουλάχιστον έτσι θεωρούσαν ότι είναι όσοι συμμετείχαν ενεργά σ’ αυτήν- τη βραδιά, δηλαδή, που ο σοσιαλιστής François Hollande νίκησε τον συντηρητικό Nicolas Sarkozy.
Η αφήγηση οργανώνεται πάνω στις απόπειρες του πατέρα να συναντηθεί με τις δύο κόρες. Ωστόσο ό, τι συνιστά το ενδιαφέρον στη δραματική πλοκή είναι η υστερία που χαρακτηρίζει τα δύο κεντρικά πρόσωπα. Μια υστερία που τροφοδοτείται από την ένταση που διαρκώς επικρατεί στο παρασκήνιο: ο χρόνος της δραματικής πλοκής είναι λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και οι εντάσεις της αναμονής μοιάζουν να εισβάλλουν βίαια στο προσκήνιο. Ντοκιμαντερίστικες λήψεις –σαν να παρακολουθούμε μια καταγραφή της βραδιάς- συνδυάζονται με τους δραματικούς τόνους μιας μυθοπλασίας. Αν και ο αφηγηματικός ρυθμός στο μεγαλύτερο μέρος της είναι έντονος, ωστόσο, λίγο πριν τη λύση του δράματος, οι εντάσεις χαλαρώνουν, οι υστερίες διαλύονται και οι συγκρούσεις λύονται. Φαίνεται σαν η πολιτική ένταση και η αναμονή των τελικών αποτελεσμάτων να επιβάλλονται πάνω στα πρόσωπα και τη ψυχολογία τους. Όταν λοιπόν οι πολιτικές εντάσεις λυθούν και το αποτέλεσμα των εκλογών ανακοινωθεί, τότε και τα πρόσωπα (και η προσωπική τους ζωή) επιστρέφουνι στην κανονικότητα τους. Και γι' αυτό, στο τέλος, η σκηνοθέτις σχεδιάζει με τόνους αγαπητικούς τα πορτραίτα των ηρώων της.

Δημήτρης Μπάμπας