(Αγωγός)
του Vitaly Mansky

Με αφετηρία το Urengoy στη Σιβηρία και κατάληξη κάποια μεγαλούπολη της Γερμανίας, και με άξονα πάντα έναν αγωγό φυσικού αερίου, αυτό το ντοκιμαντέρ καταγράφει πρόσωπα, εικόνες και τρόπους ζωής από τις χώρες που διασχίζει ο αγωγός.
Χωρικοί που ψαρεύουν σε μια παγωμένη λίμνη, ένα γαμήλιο γλέντι σ’ ένα χωρίο της Σιβηρίας, μια ηλικιωμένη που νοσταλγεί τη Σοβιετική Ένωση, ένα σιδηροδρομικό βαγόνι – εκκλησία,  η γαλήνη ενός ποταμού και ένα πορθμείο, μια μπάντα πνευστών σ’ ένα χωρίο της Ουκρανίας που συζητά πολιτικά, ένα κρματόριο στην Ουγγαρία, ένα χωρίο Ρομά, ένας ρώσος μετανάστης εν μέσω του καρναβαλιού στη Γερμανία.
Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιώντας ως πρόφαση τον αγωγό φυσικού αερίου, συνθέτει ένα έργο πολυφωνικό και πολυτονικό. Άλλοτε με μια εθνογραφική διάθεση και άλλοτε παρατηρώντας εκ του μακρόθεν, σχεδιάζει καταρχάς  μικρά πορτραίτα  από τα πρόσωπα που συναντά στο ταξίδι του: αφηγείται τις μικρές ιστορίες του βίου τους. Παράλληλα, όμως, συνθέτει και ένα πολύχρωμο πανόραμα της ζωής στην ευρωπαϊκή ήπειρο: σκηνές της αγροτικής ζωής ή του αστικού βίου, εσωτερικοί χώροι ή τοπία της υπαίθρου, τόποι εργασίας και χώροι αναψυχής, στιγμές χαράς αλλά και στιγμές πένθους. 
Ως εικόνες- σημεία στίξης και ως μια διαρκή υπενθύμιση της αφορμής για το ντοκιμαντέρ, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί εσωτερικά πλάνα από τις εγκαταστάσεις φυσικού αερίου. Κάτι που μας υπενθυμίζει ότι αυτό που καταγράφει το ντοκιμαντέρ είναι και μια πολιτική στις παραδηλώσεις της σχέση ανισότητας με επίκεντρο την ενέργεια: από τον τόπο παραγωγής  στις εσχατιές της Σιβηρίας, όπου το φυσικό περιβάλλον μολύνεται από τις διαρροές, στα χειμαζόμενα χωριά της ρωσικής υπαίθρου όπου η θέρμανση γίνεται με καυσόξυλα, και από ‘κεί τελικά στη Γερμανία, όπου η κατανάλωση της ενέργειας μοιάζει να είναι σπάταλη και υπερβολική.

Δημήτρης Μπάμπας