(Κυρίαρχος του κόσμου)
του Marc Bauder
Πορτραίτο ενός προσώπου κομβικού για την οικονομία, ενός από τα πιο σημαντικά στελέχη του χρηματοπιστωτικού τομέα της Γερμανίας, το ντοκιμαντέρ είναι παράλληλα και μια εις βάθος και εκ των έσω ανάλυση της κατάστασης της οικονομίας.
Ο "Κυρίαρχος του κόσμου" δεν είναι παρά ο Rainer Voss, κάποτε ένα ανώτερο στέλεχος μιας επενδυτικής τράπεζας, τώρα εκτός. Στην κορυφή ενός ουρανοξύστη, στα εγκαταλελειμμένα γραφεία μιας τράπεζας, στη Φρανκφούρτη, το χρηματοπιστωτικό κέντρο της Γερμανίας , αναπολεί την πορεία του μέσα στο μηχανισμό: θυμάται την άνοδο του στα χρυσά χρόνια της δεκαετίας του 90, όταν η αγορά άνοιγε. Αναλύει τους μηχανισμούς, τους τρόπους και τα μέσα της εξουσίας των αγορών, σκιαγραφεί τη νοοτροπία, αναλύει τη ψυχολογία όσων δουλεύουν μέσα σ’ αυτές. Κυρίως, όμως αναφέρεται στο πως η Αγορά συγκροτεί ένα υποκείμενο που δρα ανεξέλεγκτα και χωρίς επιτήρηση, στη διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και στην εικονική των μετοχών και των ομόλογων και των σύνθετων- πολύπλοκών χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Με φόντο την οικονομική κρίση του 2008, αλλά και την κρίση που προκλήθηκε από την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, ο Rainer Voss αναφέρεται στις εσωτερικές παθογένειες του συστήματος, την ενδογενή νοσηρότητα του, τον κυνισμό του, την περιπλοκότητα και το παράλογο του. Περιγράφεται η τοπογραφία ενός κλειστού, αυτοτροφοδοτούμενου σύμπαντος, όπου οι διαβιούντες μέσα σ’ αυτό μοιάζουν αδύναμοι να αποδράσουν από αυτό: «Οι αγορές δεν διδάσκονται από τις κρίσεις. Οι επενδυτές δεν διδάσκονται», δηλώνει.
Ο λόγος του, συναρπαστικός, επεξηγηματικός, εξομολογητικός, διανθίζεται από μια περιήγηση της κάμερας μέσα στους χώρους ενός κέντρου οικονομικής εξουσίας, ενός trading floor (κέντρου διαπραγμάτευσης), με ένθετες τηλεοπτικές εικόνες από την οικονομική επικαιρότητα. Παράλληλα αυτά πλάνα από τους κενούς χώρους του κτηρίου, εναλλάσσονται με τις εντυπωσιακές εικόνες από το δάσος των ουρανοξυστών –που θα μπορούσε να είναι στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή τη Σαγκάη- υπό τους ήχους μια μουσικής ατμοσφαιρικής και υποβλητικής. Η συναρπαστική θέα των εξωτερικών όψεων των κτηρίων έρχεται σε μια ευθεία αντίθεση με την ατμόσφαιρα εγκατάλειψης των εσωτερικών χώρων: μοιάζει αυτή η αντίθεση να επισημαίνει κάτι σχετικά με τη ψυχολογία του ομιλούντος. Άλλωστε ο Rainer Voss αναφέρεται εκτεταμένα στο προσωπικό κόστος που καταβάλλει κάποιος όντας μέλος του μηχανισμού. Τώρα, απόμαχος, φέρει πάνω του εμφανή τα σημάδια της εμπειρίας του…
Δημήτρης Μπάμπας
