Έχοντας 10 ταινίες στο ενεργητικό του, ο Alexander Rogozhkin, στην ταινία Τσέκποιντ επιχειρεί να αναμετρηθεί με μία από τις σύγχρονες ανοικτές πληγές της χώρας του, τον πόλεμο στην Τσετσενία.
Η αφήγηση παρακολουθεί την πορεία μίας ομάδας Ρώσων στρατιωτών που μάχονται τους Ισλαμιστές αντάρτες. Μακριά από το σπίτι και ζώντας στην εμπόλεμη ζώνη, αυτοί οι στρατιώτες επιβιώνουν μόνον χάρις στην συντροφικότητα. Έχοντας προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των ανωτέρων τους, η διμοιρία των στρατιωτών στέλνεται, για τιμωρία, σ' ένα φυλάκιο, όπου υποχρεώνονται να μείνουν 45 μέρες. Ο περισσότερος χρόνος της αφήγησης, διαδραματίζεται σ' αυτό το φυλάκιο, ένα σημείο ελέγχου, που οι στρατιώτες στήνουν έξω από ένα χωριό. Μια παράξενη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ των στρατιωτών και των ισλαμιστών κατοίκων του μικρού χωριού. Μια σχέση συμβίωσης που διαταράσσεται από την παρουσία ενός ελεύθερου σκοπευτή, ο οποίος έχει βάλει στο στόχαστρο τους Ρώσους στρατιώτες.
Η χρήση της κάμερας στο χέρι, δίνει στις εικόνες της ταινίας μια ντοκιμαντερίστικη αίσθηση, ενώ η αφήγηση επικεντρώνεται λιγότερο στις ένοπλές συγκρούσεις και περισσότερο στις σχέσεις μεταξύ των βασικών χαρακτήρων: εδώ δεν υπάρχουν πράξεις ηρωισμού, ούτε σκηνές μάχης. Κλιμακώνοντας σταδιακά τη δράση και εκμεταλλευόμενη τα στοιχεία σασπένς, η σκηνοθεσία, δημιουργεί μία τραγωδία πάνω σ΄ ένα αιματηρό, και τελικά χωρίς νόημα, πόλεμο. Η ταινία -ηθελημένα ή όχι- αποκαλύπτει την απουσία ηθικής αυτών των στρατιωτών: κάτι που επιτείνει την αίσθηση ματαιότητας αυτού του πολέμου.
Δ.Μ