(Μία Γαλλίδα στο Μανχάταν)
του Cédric Klapisch
Στο κέντρο της αφήγησης βρίσκεται ο Ξαβιέ (τον υποδύεται ο Ρομέν Ντουρί), πρόσωπο γνωστό από τις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη - L'Auberge Espagnole, Russian Dolls/ Les Poupées russes. Ο 40χρονος ήρωας έχει μόλις χωρίσει και εξαναγκάζεται να ακολουθήσει στη Νέα Υόρκη την πρώην σύζυγό του και τα δυο παιδιά τους. Εκεί βρίσκεται αντιμέτωπος μ’ ένα συναισθηματικό τοπίο περίπλοκο και δαιδαλώδες: Οικογένεια. Ομοφυλόφιλοι γονείς. Μετανάστευση. Παράνομη εργασία. Παγκοσμιοποίηση. Η ζωή του Xavier έχει μετατραπεί σε κινέζικο puzzle.
Μετά τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο, την Αγία Πετρούπολη και φυσικά το Παρίσι, αυτή η ταινία του Σεντρίκ Κλαπίς είναι άλλος ένας σταθμός μιας παγκόσμιας περιπλάνησης στις μητροπόλεις του κόσμου. Αισθητικά συγγενής του αμερικανού Richard Linklater, ο γάλλος σκηνοθέτης επισκέπτεται αυτή τη φορά έναν τόπο εμβληματικό, τη πολυπολιτισμική Νέα Υόρκη. Πορτραίτο μιας πόλης, με φόντο της οποίας αναπτύσσονται τα γλυκόπικρα κωμικά επεισόδια, στο κέντρο της ταινίας βρίσκονται συγκρούσεις και αντιθέσεις σχετικές με τον έρωτα και τις διαπλοκές του, τη ζωή και τις περιπλοκές της, την εθνική ταυτότητα.
Με τους Romain Duris, Kelly Reilly, Audrey Tautou.
Ο Cédric Klapisch, σκηνοθέτης της ταινίας, σημειώνει σχετικά: «Όταν ολοκληρώθηκε το Euroflirt/ L'Auberge Espagnole, δεν είχα σκοπό να κάνω σίκουελ. Ηθοποιοί, παραγωγοί, διανομείς κι ακόμη το κοινό με ρωτούσαν αν ετοίμαζα κάποια συνέχεια, κάτι που έβρισκα περίεργο τότε. Δύο χρόνια αργότερα, είχα την ιδέα για τις Ρώσικες Κούκλες/ Les Poupées russes, και συνειδητοποίησα ότι ήθελα να δουλέψω με τους ίδιους ηθοποιούς. Ήθελα επίσης την ελευθερία στην κινηματογράφιση που είχα και με το Euroflirt. Πήρα το χρόνο μου, αλλά σύντομα κατέληξα ότι κι εγώ ο ίδιος θα ήθελα να δω το σίκουελ!
Όταν ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα για τις Ρώσικες Κούκλες, σκέφτηκα να συνεχίσω και να γράψω το τρίτο κεφάλαιο της ιστορίας. Είχα σκεφτεί ακόμα και τον τίτλο “Casse-tete Chinois”. Γνώριζα ωστόσο, ότι θα έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια για νε έχει κάποιο ενδιαφέρον η ιστορία. Ήθελα να δω τους χαρακτήρες να μεγαλώνουν, να μιλούν για το παρελθόν, την τροπή που έχουν πάρει οι ζωές τους. Η τριλογία έπρεπε να ακολουθεί ένα μονοπάτι».
Σ.
