της Pascale Ferran

Δύο είναι οι ήρωες σ’ αυτήν την ταινία. Ο πρώτος είναι ο Gary Newman, ένας αμερικάνος επιχειρηματίας, στέλεχος μια εταιρείας πληροφορικής που ταξιδεύει για λόγους δουλειάς. Η 24ωρη διαμονή του όμως στο Παρίσι θα παραταθεί, καθώς ευρισκόμενος μπροστά σε προσωπική κρίση θα αποφασίσει να παρατείνει επ’ αόριστον την παραμονή του στη γαλλική πρωτεύουσα. Από την άλλη υπάρχει η Audrey (το ρόλο υποδύεται η Anais Demoustier), είναι καθαρίστρια στο ξενοδοχείο του αεροδρομίου όπου μένει ο Gary Newman. Αντιμέτωπη και αυτή με μια ανάλογη κρίση θα περάσει σε μια άλλη διάσταση: θα μεταμορφωθεί.
Είναι προφανές ότι ο τίτλος της ταινίας είναι δίσημος. Για τον μεν πρώτο χαρακτήρα περιγράφει ένα στυλ ζωής (ταξίδια σ’ όλο τον κόσμο) που τον οδηγεί σ’ ένα προσωπικό αδιέξοδο. Για την νεαρή ηρωίδα αποτελεί όμως μια φαντασίωση, ένας τρόπος απόδρασης από το αδιέξοδο που ήδη βιώνει.
Η σκηνοθέτις χωρίζει τη δραματική πλοκή σε δύο μέρη –ένα για τον κάθε χαρακτήρα- και κατά συνέπεια δημιουργεί μια αντίθεση και αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ αυτά τα μέρη. Το πρώτο μέρος έχει στο μεγαλύτερο μέρος του τη δράση έγκλειστη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, με τον ήρωα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Ενώ το δεύτερο έχει την ηρωίδα μεταμορφωμένη σε πουλί –μια μεταμόρφωση που έχει ευθείς αναφορές στον Κάφκα και το ομώνυμο έργο του– δεν είναι παρά μια αφ’ υψηλού επόπτευση του χώρου και των ανθρώπων του αεροδρομίου και ξενοδοχείου. Έτσι ο ρεαλισμός και η θεατρικότητα του πρώτου μέρους έρχονται σε μια αντίθεση με την ελεύθερη κίνηση στο χώρο και τις ασυνήθιστες οπτικές γωνίες.
Εντέλει, αυτό το σύγχρονο παραμύθι, πέρα από τη γοητεία της αφήγησης και το δίδαγμα που εμπεριέχει -«ζήσε την ζωή σου μ’ ένα τρόπο μοναδικό»-, μοιάζει να αποκτά ουσία, κυρίως λόγω του δεύτερου μέρους, ως μια συναρπαστική στην παρακολούθηση της κινηματογραφική άσκηση.

Δημήτρης Μπάμπας