της Anne Fontaine
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Anne Fontaine, σκηνοθέτις
Καιρό με απασχολούσε η "ψευδαίσθηση" που έχει πολύς κόσμος ότι έχει τον έλεγχο της ζωής του. Ήθελα να εξερευνήσω αυτό που κρύβεται πίσω από τη σοφιστικέ και δυναμική εικόνα μερικών ανθρώπων, κυρίως αντρών. Πώς σκέφτονται και πώς λειτουργούν πίσω από αυτό που φαίνεται; Όταν αυτό που συντηρούν πρόκειται για κάποιους λόγους να καταρρεύσει, για παράδειγμα όταν κάποιος μεγαλώνει και έχει πια και λίγα πράγματα να χάσει, πώς αντιδρά; Αγκιστρώνεται στην εικόνα του ή αφήνεται στα πράγματα και στην όποια ευχαρίστηση ή δυσκολία του επιφυλάσσει το η ζωή;
Η σχέση μου με τον Fabrice (σημ.: η Anne Fontaine είναι παντρεμένη με τον Fabrice Luchini), ο οποίος είναι ένας άνθρωπος καλλιεργημένος και ευαίσθητος, με ενέπνευσε να παρουσιάσω σε κάποια ταινία μου τον ερωτισμό του κεντρικού χαρακτήρα να εκφράζεται μέσα από τη χρήση της ομιλίας του. Αυτοί ήταν οι δύο βασικοί άξονες στους οποίους στηρίχτηκα για τη δημιουργία του ήρωα Μπερτράν Μποβουά και την πλοκή της ταινίας

Louise Bourgoin, ηθοποιός
Η Αν αρχικά ήταν διστακτική στο αν θα μπορούσε να με εμπιστευτεί καθότι δεν είχα υποκριτικό υπόβαθρο και εμπειρία [σ.τ.ε. Η Louise Bourgoin παρουσίαζε το δελτίο καιρού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων στο Canal+]. Εγώ όμως της είπα ότι μπορώ να λεω ψέματα! Στη συνέχεια είχε ενδοιασμούς γιατί θεώρησε ότι ίσως ο ρόλος ήταν κάπως προσβλητικός. Της έδειξα και εγώ αποσπάσματα από μια παλαιότερη εκπομπή σε ένα καλωδιακό κανάλι για κορίτσια, όπου εμφανιζόμουν φορώντας ένα ροζ μπέιμπι-ντολ σε ένα σκηνικό με τιγρέ και ζεβρέ ταπετσαρίες, και τότε, γύρισε και μου είπε ότι πείστηκε πως θα μπορούσα να ερμηνεύσω το ρόλο...
Αν και ποτέ δεν κατέφυγα στη μίμηση, ωστόσο η Αν επέμενε ότι είμαι τόσο ζωηρή και πολύχρωμη όσο η Μπαρντό. Μου έδειξε πολλές φωτογραφίες της και βιβλία για αυτήν όταν ξεκινούσε την καριέρα της. Ακόμα μου έδειξε και τη φωτογραφία από όπου εμπνεύστηκε το χτένισμα που επέλεξε να έχω στην ταινία. Μου ζήτησε μάλιστα να χορεύω όπως η Μπαρντό στο φιλμ "Όταν ο Θεός έπλασε τη γυναίκα"... Γενικά στη δουλειά μου στο Canal+ είχα τον έλεγχο στα πάντα: μόνη μου έγραφα τα κείμενα, επέλεγα τα πλάνα σε συνεργασία με το σκηνοθέτη, έκαναν τη μουσική επιμέλεια και συμμετείχα στο μοντάζ. Συνεπώς μου ήρθε κάπως δύσκολο να αφεθώ εντελώς στα χέρια κάποιου άλλου και να γίνω το μέσο για να πει πράγματα που δεν ήταν δικά μου. Άλλες φορές πάλι έπρεπε να προσπαθώ πολύ ώστε να αγνοώ όλα τα τεχνικά θέματα και παραμέτρους στο σετ και να παίζω με την απαραίτητη φυσικότητα. Στην πραγματικότητα με την εμπειρία αυτής της ταινίας κατανόησα ακριβώς σε πιο σημείο τίποτα δεν είναι φυσικό σε ένα γύρισμα.

(πηγή σημειώσεις γα την παραγωγή)