της Zhanna Issabayeva

Επικεντρωμένη σ’ ένα πρόσωπο, η ταινία είναι το χρονικό ενός κοινωνικού αποκλεισμού με κεντρικά πρόσωπα δύο νεαρές κοπέλες, στο Καζακστάν.
Η ομώνυμη του τίτλου ηρωίδα ζει μια ζωή στο κοινωνικό περιθώριο: μεγαλωμένη σε ορφανοτροφείο, κοινωνικά απόβλητη μένει μαζί με την έγκυο φίλη της -επίσης τρόφιμη στο ορφανοτροφείο- στα περίχωρα της πόλης. Εργάζεται σ’ ένα εστιατόριο και έτσι υποστηρίζει οικονομικά τη φίλη της. Όμως ζουν μια ζωή χωρίς καμία προοπτική, και όταν η φίλη της πεθάνει στη γέννα τότε η Nagima θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις νέες ευθύνες….
Τα κεντρικά πρόσωπα της δραματικής πλοκής στιγματίζονται από την απουσία αγάπης και την κοινωνική απόρριψη. Απέναντι σ’ αυτά τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα η σκηνοθεσία αντιπαραθέτει την εικόνα του νεογέννητου: η ελπίδα και η απελπισία -μια αντίθεση ισχυρή που υπερκαλύπτει όλη την ταινία. Θυμίζοντας στον έλληνα θεατή τη Φόνισσα του Αλέξανδρού Παπαδιαμάντη, η ταινία κυριαρχείται από μια αίσθηση απελπισίας και ματαιότητας και ένα κλίμα αποκλεισμού. Η σκηνοθεσία σχεδιάζει το πορτραίτο της νεαρής κοπέλας ως ηρωίδας μιας αληθινής (κοινωνικής) τραγωδίας: ό,τι υπάρχει στο τέλος είναι το μαύρο σύννεφο της απελπισίας που υπερκαλύπτει κάθε φωτεινή ακτίνα στη ψυχή της ηρωίδας (και του θεατή).

Δημήτρης Μπάμπας