(Δύο ανάσες)
της Mélanie Laurent

H Τσάρλι. Ένα νεαρό κορίτσι 17 χρονών. Η ηλικία της συντροφικότητας, των συναισθημάτων, των απόλυτων πεποιθήσεων. Η ηλικία του πάθους.
Ωστόσο αυτή η όμορφη νεαρή ευγενική κοπέλα, είναι γεμάτη αμφιβολίες, απογοητεύσεις… και μοναξιά. Μια έφηβη όπως τόσες άλλες. Και τότε έρχεται η Σάρα.. Όμορφη και επικίνδυνη, έχει διανύσει μια διαδρομή. Η Σάρα επιλέγει τη Τσάρλι. Και αυτή είναι η αρχή μιας έντονης φιλίας …
Τρυφερότητα και τρόμος, η ζήλια και η απογοήτευση, η αποξένωση, οι εμμονές και οι παρεκτροπές της εφηβικής φιλίας: Η ταινία εστιάζει στα δύο κορίτσια, τα συναισθήματα τους, τη μεταξύ τους σχέση, μια σχέση κτητική και συμβιωτική. Διαδραματιζόμενη σε σχολικούς διαδρόμους, τραπεζαρίες, και γήπεδα, όπου η θέση μέσα στη σχολική ιεραρχία και η φιλία είναι κάτι που όλοι πρέπει να δουν, η δραματική πλοκή έχει μια αίσθηση κλειστοφοβίας, όχι μόνο λόγω των χώρων: Εδώ έχουμε το περίκλειστο, σκοτεινό και δύσβατο τοπίο της νεανικής φιλίας.
Αποτινάσσοντας τις όποιες επιρροές από την ταινία Η Ζωή της Αντέλ, η σκηνοθέτις Μελανί Λοράν, με θητεία στην ηθοποιία (Inglourious Basterds, Enemy), στη δεύτερη της ταινία, διερευνά, με μέσο το ρεαλισμό, τα πολλαπλά επίπεδα μιας στενής (και ανάρμοστης) σχέσης και τις παρεκτροπές της.
Η σκηνοθέτις Mélanie Laurent δηλώνει: "[Όταν πήγαινα σχολείο υπήρχε] Μία παρέα κοριτσιών που με εντυπωσίαζαν. Ήθελα να μπω στην παρέα τους. Αλλά με βασάνιζαν. Με έπιανε το στομάχι μου όταν πήγαινα στο σχολείο. Στα 17 μου, χτύπησα την πόρτα σε εταιρείες παραγωγής για να γυρίσω αυτή την ταινία! Ευτυχώς, δε με εμπιστεύτηκαν τότε, γιατί δεν ήμουν αρκετά ώριμη για να αποστασιοποιηθώ από τα προσωπικά μου βιώματα. Τα δέκα επόμενα χρόνια, γνώρισα πραγματικά διαστροφικούς νάρκισσους. Άντρες, αυτή τη φορά. Κι έτσι, μέσα σε δύο μήνες έγραψα το σενάριο και "έχτισα" τον χαρακτήρα της Σάρα μέσα από όλα αυτά τα βιώματά μου, που τα έβαλα μέσα σε έναν και μόνο χαρακτήρα. Είναι τόσο διαβολική που "στέκει" ως χαρακτήρας".

Σ.