(Λευκός θεός)
του Kornel Mundruczó
(το σημειώμα του σκηνοθέτη)

Δεν είναι μυστικό ότι ύστερα από τις ταινίες που έχω κάνει, αποφάσισα να πειραματιστώ με διάφορα κινηματογραφικά είδη. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της απόφασής μου είναι ο Λευκός θεός, που τον εμπνεύστηκα από τις παράλογες και ολοένα πιο έντονες σχέσεις στη σημερινή κοινωνία μας. Κατά τη γνώμη μου, τα παράλληλα και αμφισβητήσιμα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης, επιτέλεσαν ώστε να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα δίνει πραγματική υπεροχή και προνόμια στον λευκό Δυτικό πολιτισμό, γεγονός από το οποίο επωφελούμαστε όλοι μας. Μετά από όλα αυτά ναι, είμαστε μέλη αυτής της προνομιούχας κοινότητας. Ως εκ τούτου, θέλησα να δημιουργήσω μια ταινία που θα αποτυπώνει μια γεύση από αυτά τα πάθη που μαίνονται στην άλλη πλευρά, επικρίνοντας την απεχθή μας αυτοπεποίθηση, που είναι γεμάτη ψέματα και μονόπλευρες αλήθειες, υποτίθεται υπερασπιζόμενοι τις μειονότητες ενώ στην πραγματικότητα θέλοντας να τις καταστρέψουμε, υποκρινόμενοι ότι δεν επιθυμούμε τις ανισότητες αλλά την ειρήνη και την αρμονική συμβίωση.
Παρολ’ αυτά, επέλεξα ως βασικό θέμα τα ζώα αντί για τις μειονότητες. Το έκανα αυτό, γιατί ήθελα να επικεντρωθώ ελεύθερα πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα. Τόσο ελεύθερα και με τα ελάχιστα ταμπού που είναι εφικτό. Ως εκ τούτου, η ιστορία μιλάει για ζώα, που πλέον στερούνται την ανθρώπινη αγάπη και που κάποτε ήταν οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου. Όμως ο άνθρωπος τα πρόδωσε, κι αυτά προκειμένου να επικυρώσουν την ύπαρξή τους επαναστάτησαν απέναντι στα πρώην αφεντικά τους.
Η ταινία μπορεί να περιγραφεί από το ανακάτεμα των λέξεων περιπέτεια, εκδίκηση, επανάσταση και ηρωισμός. Αυτό που επιδίωξα ήταν μια κλασική ταινία εκδίκησης να αναμειχθεί με τις αλληγορικές διαστάσεις των ιστοριών των ζώων, με δυναμικό, συναρπαστικό και συγκινητικό τρόπο.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όταν τα ζώα έρχονται αντιμέτωπα με την προδοσία και τη φίλια, τότε το κοινό οφείλει να πάρει θέση. Θα ήθελα η Λίλη, 13 χρονών κορίτσι, να αποτελέσει τον καθρέφτη μας. Μέσα από τις πράξεις της, θα έρθουμε αντιμέτωποι με έναν μηχανισμό μυθοπλασιών. Η ενηλικίωση της θα αποτελέσει το ανησυχητικό παράδειγμα για το πώς ελπίζουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά ώστε να μην πάρουν λάθος δρόμο. Κι ακόμα, επειδή η Λίλη είναι ένα θαρραλέο κορίτσι με μια καθαρή καρδιά, η οποία στο τέλος, έχει το θάρρος να μην ακολουθήσει τη γραμμή… τη γραμμή μας – τη γραμμή των πατεράδων μας και των γονιών. Γιατί έχει το θάρρος να επαναστατήσει και να εναντιωθεί, να μην καταθέσει τα όπλα, ακόμη και αν υπάρχει η πιθανότητα να χάσει την ίδια τη ζωή της.
Στόχος μου για εμάς είναι να αποκολλήσουμε την Λίλη από τον Χάγκεν. Ώστε ο Χάγκεν να επιτεθεί – και η Λίλη να καταλάβει την επανάσταση του Χάγκεν. Μέσω αυτού, εμείς επίσης μπορούμε να «καθαρίσουμε» τα χέρια μας και να επιστρέψουμε στο σπίτι με τη γνώση ότι οι αποφάσεις είναι στα χέρια μας – έχουμε τη δυνατότητα να μην γίνουμε ψεύτες, δόλιοι ενήλικες.
Αυτή η ταινία συνυφαίνει το μελόδραμα με τα χαρακτηριστικά της περιπέτειας και των ιστοριών εκδίκησης. Η πρόθεση μου είναι να αποδείξω ότι οι άνθρωποι και τα ζώα μοιράζονται τον ίδιο κόσμο. Μόνο αν είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε έναν κόσμο που αποτελείται από διαφορετικά πλάσματα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)