(Όμορφη νιότη)
του Jaime Rosales

Καταγραφή μιας πορείας προς την (ηθική) εξαθλίωση, η ταινία σκιαγραφεί παράλληλα τις διαδρομές της νεολαίας στα περιθώρια των σημερινών κοινωνιών της κρίσης.
Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες της δραματικής πλοκής -η Natalia (Ingrid García Jonsson) και ο Carlos (Carlos Rodriguez)- είναι ένα νεαρό ζευγάρι 20χρονων που ζουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Η Natalia μένει με τη μητέρα της και ο Carlos εργάτης στην οικοδομή. Παρασυρμένοι από τις ορμές και τις απερισκεψίες της νεότητας θα γυρίσουν μια πορνό ταινία. Όταν η ηρωίδα θα μείνει έγκυος, το ζευγάρι θα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί και να επωμιστεί τα βάρη της γονεϊκότητας. Όμως οι αγωνίες της επιβίωσης και η σφοδρότητα της οικονομικής κρίσης θα διαταράξει τις ισορροπίες της σχέσης. Αναζητώντας εργασία, η Natalia θα μεταναστεύσει στη Γερμανία. Όμως και εκεί η ζωή είναι δύσκολη…
Παρόλο που η κάμερα παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τα δύο κεντρικά πρόσωπα, ωστόσο ο θεατής διατηρεί πάντα μια απόσταση ασφαλείας από τα τεκταινόμενα. Οι διαδικασίες ταύτισης, τόσο συνηθισμένες σε μελοδραματικού χαρακτήρα ιστορίες, εδώ διαλύονται. Ο σκηνοθέτης αποφεύγει τόσο τις παγίδες της μελοδραματικότητας όσο και  τους δαίμονες του ψυχολογισμού, ενώ αποστρέφεται και τη στάση ενός ηθικού κριτή . Ακολουθώντας τους δρόμους και τις διδαχές του αυστριακού Michael Haneke, παρακολουθεί από απόσταση τα δύο πρόσωπα. Η αφήγηση συντίθεται από αποσπάσματα και επεισόδια της ζωής τους και τα χρονικά άλματα σ’ αυτήν είναι πολλά και απροσδιόριστης έκτασης. Καμία αφηγηματική συνοχή και καμία δραματοποίηση, μόνο η ζωή τους από απόσταση. Ωστόσο τα επεισόδια που παρακολουθούμε είναι τόσο ενδεικτικά. Η ζωή της νεότητας, η καθημερινότητα τους στην οικογένεια ή στη δουλειά, οι περιπλοκές της ζωής, τα απρόοπτα βάρη της πατρότητας και της μητρότητας, η ανεργία, η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της στην προσωπική ζωή. Ως ένθετο οι εικόνες από τις οθόνες των κινητών, των Η/Υ ή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδέουν την ταινία με την πραγματικότητα των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας. Είναι η ζωή των υπο-προλετάριων ή άλλως των «λούμπεν προλετάριων» ό,τι παρακολουθούμε.
Υπάρχει κάτι έκδηλα ειρωνικό στον τίτλο της ταινίας -«Όμορφη νιότη»-, κάτι που ο θεατής αντιλαμβάνεται καθώς παρακολουθεί τις διαδρομές των δύο προσώπων. Οι αγωνίες τους, παρόλο που λόγω του σκηνοθετικού χειρισμού δεν είναι έκδηλες, ωστόσο σιγά –σιγά έρχονται στην επιφάνεια και στο προσκήνιο. Και οι σκοτεινοί τόνοι αυτής της τραγωδίας της νεότητας είναι αυτοί που στο τέλος κυριαρχούν.
Και το τέλος της ταινίας; Είναι η ηθική εξαθλίωση το τέλος της διαδρομής αυτής της «Όμορφης νεότητας»;  Ή απλώς είναι ένα ακόμα επεισόδιο στον αέναο αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση; Επαφίεται μάλλον στον θεατή να αποφασίσει…

Δημήτρης Μπάμπας