(Ανάμεσα στους τοίχους)
του Laurent Cantet

«Ανάμεσα στους Τοίχους» ενός σχολείου εξελίσσεται ένας ασταμάτητος διάλογος μεταξύ ενός καθηγητή γαλλικών και των μαθητών του, στην προσπάθεια του πρώτου να τους αφυπνίσει, να τους μορφώσει αλλά και να τους κατανοήσει. Διάλογος που μέσα στη διάρκεια μίας ολόκληρης σχολικής χρονιάς καταλήγει σε ένα καίριο σχόλιο πάνω στο εκπαιδευτικό σύστημα και το ρόλο της παιδείας στη διαμόρφωση της σύγχρονης κοινωνίας.
Ο γάλλος σκηνοθέτης Λοράν Καντέ/ Laurent Cantet, βασισμένος στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Φρανσουά Μπεγκοντό – ο οποίος και πρωταγωνιστεί στο ρόλο του καθηγητή και υπογράφει και το εξαιρετικό σενάριο– κατάφερε μέσα σε 130’ φιλμικού χρόνου, να αποτυπώσει με εκπληκτικό ρεαλισμό και μεγάλη ειλικρίνεια, τα γεγονότα που εξελίσσονται στο πλαίσιο μιας τάξης στην διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς. Έχοντας ως βασικό ατού τις αφοπλιστικά φυσικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών-πραγματικών μαθητών στα θρανία, τον συνεχή τους διάλογο με τον καθηγητή, και τη χρήση κινηματογραφικών μέσων που θυμίζουν ντοκιμαντέρ, ο Καντέ δημιούργησε ένα ξεχωριστό φιλμ: αδιαφορώντας για την αισθητική τελειότητα, και το στιλιζάρισμα των εικόνων του, ο σκηνοθέτης στοχεύει με την κάμερα στα πρόσωπα των ηρώων και σε μία σειρά εντυπωσιακών γκρο-πλαν «ξεδιπλώνει» μέσα από τα λόγια, τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις τους, όχι μονάχα τον χαρακτήρα τους αλλά και συλλαμβάνει σε καθέναν από αυτούς μια εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας. Καταφέρνει έτσι να δημιουργήσει ένα πολυπρισματικό, αντιφατικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον ψηφιδωτό, που αντικατοπτρίζει εν πολλοίς τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο του σχολείου. Σχολιάζοντας με οξυδέρκεια και κριτικό βλέμμα το ρόλο της παιδείας, της γνώσης, της μόρφωσης και τη σχέση αλληλεπίδρασης εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου, χρησιμοποιεί τη σχολική τάξη ως έναν καθρέφτη, μέσα στον οποίο αντανακλώνται οι ταξικές αντιθέσεις, οι κοινωνικές αντιφάσεις, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις, οι συγκρούσεις και τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου. Η ταινία εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Καννών και βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα και μάλιστα είναι η πρώτη γαλλική ταινία -ύστερα από 21 χρόνια- που τιμάται με το συγκεκριμένο βραβείο.

(δ.τ.)